Kantsnoek! (deel 85)
Door Sjak Kroet
Het is zondagochtend 19 oktober en ik sta nog in de keuken om mijn thermoskan vol te schenken met verse koffie. Want een extra bakkie koffie is nu wel heel lekker met dit milde herfstweer of zeg maar rustig zomerweer, met een oplopende temperatuur tot wel 22 graden!? Vandaag ga ik in de oude-wetering snoekvissen met baarsshads van 9 centimeter. Die, nu de winterklok nadert, wel eens voor een ouderwetst, oer-Hollands visje kan zorgen.
Zo, de koffiekan in draagtas, de keukenlamp uit, de achterdeur op slot en wegwezen maar zodat de vistijd een uurtje langer kan vandaag……. Effe wachten!
Effe wachten!
Zodra ik de spoorweg over ben gaat de weg via de A73 richting Druten. Afslag Horssen eraf, de brug over en een aantal boerderijen verder door, kort aan de wetering, bij de familie Nelissen de oprit op en de parkeerplaats is bereikt.
Spullen uit de auto, een kort intermezzo met Peter, het hoofd van het boerengezin, auto op slot en het snoekvissen kan beginnen…….Vang ze Sjak, hoor ik Peter nog zeggen als ik niet veel later tussen de rietkragen verdwijn en het kantje bereik, het is acht uur.
Rietkragen.
Tja, hier in dit gebied, aan deze wetering, ken ik echt elke vierkante meter van het viswater. Wat ook maar goed is want anders zou je nog verdwalen in dit natuurlijke doolhof! De natuur is hier nog steeds zo mooi als 35 jaar terug in de tijd. Ongerept, strakke rietkragen, uitgestrekte boomgaarden van fruittelers, mooie bosranden.
En veel, echt heel veel aanliggende zijsloten, die via een duikertje de wetering binnenkomen. Wat mij betreft, tophinderlagen waar de snoek huizen kan en zijn prooi opwacht met een verrassingsaanval!
Bruggen en stuwtjes zijn hier minder aanwezig, er is hier gewoon kilometers viswater waar de baarsshad heerlijk rondzwemmen kan. De eerste uren gebeurt er eigenlijk vrij weinig, op een misser na, die meteen in de beginfase de shad loste en niet voor een tweede aanval te strikken was.
Tijd voor een bakkie koffie en een broodje kaas. De armpjes effe lekker ontspannen, wat na ruim twee uur gooien met de baarshad wel lekker is, zodat de spieren tot rust kunnen komen. Tja, dat kantvissen met shads is best hard werken, zeker op een dag als vandaag met een sterke herfstzon waardoor meerdere inzetten nodig zijn, om ook maar iets los te krijgen met tandjes!
Het mooie van deze wetering is dat de snoeken nog steeds de rivier op en af kunnen, zeker met hoog water. Vaak jagen ze hier dan op het aanwezige jongbroed en zetten ze in maart hier in deze wetering hun eitjes af, waar het nageslacht zich dan tussen de laatste plantenresten kan ontwikkelen tot een volwassen vis.
De riviersnoek weet als geen ander zijn weg terug te vinden. Zeker in de periode wanneer het paaigedrag het natuurlijke instinct prikkelt en de ondiepe oeverzone van deze wetering het paairitueel stimuleert.
Als een extra bakkie koffie op is, gaat het struinen verder en lijkt een zomerse dag toch echt te eindigen met herfstachtige taferelen, als de eerste regendruppeltjes op het viswater vallen. Een bosrand waar verschillende zijsloten de wetering binnenkomen en waar de duikertjes misschien wel zorgen voor een perfecte hinderlaag, nadert aan de overzijde mijn inwerphoek!
De baarsshad wordt geconcentreerd binnengevist en elke tik vanuit de pols komt direct door naar het kunstaas…… De hakken gaan hier toch echt effe iets steviger in de grond als plots een grote kolk vanuit het midden opbolt en ontploft……Beet!
Beet!
De automatisch aanslag komt meteen door, de haak is gezet en de rugvin van de snoek is in de bovenste waterlaag, de eerste signalen van de vis. Vastleggen…..
Tjonge, wat een aanbeet…… Niet meer verwacht. Maar dat is ook vissen als het dan plotseling toch ineens gebeurt en je zomaar uit het niets met een kromme hengel staat te drillen. De ene sprint van de snoek na de andere wordt door de slip opgevangen.
Echt te gek zoals ze alles uit de kast haalt om de strijd in haar voordeel te beslechten. Dit is toch een leuke vis met enorm veel power, die tot nu toe nog geen krimp geeft.
Langzaam neemt het geweld af en worden de sprintjes minder lang. Het batterijtje lijkt in de rode zone te komen als ze voor het eerst zichtbaar onder het kantje verschijnt. Nog een stevige run en een gigantische snoekduik in het slotoffensief en ze ligt pakklaar. Een knap visje, gewoon toppie!
Gewoon toppie!
Echt puntgaaf deze kantsnoek, geen schub verkeerd met het DNA van een riviersnoek in elke vezel, zoals in die schitterende kop! Ze zal de komende tijd nog heel wat baarsjes verschalken voordat de winter aantreden zal.
De geheimen van het kleine viswater maakt het sportvissen vanaf de kant superleuk en plezierig. Na een leuk fotorondje mag ze weer terug de wetering in, waar ze nog even stil hangt onder aan het kantje. Als ze dan langzaam uitbeeld verdwijnt en mij echt een topdag heeft bezorgt, is de weg terug naar de auto door de regen en de rietkragen heen nog een behoorlijke wandeling.
Maar goed dat mijn natuurlijke intuïtie ook nog intact is……Waardoor ik hier zeker nog een keertje terugkomen zal.
Na nog een heerlijke verse kop koffie in de keuken bij Peter, gaan niet veel later de visspullen de auto in en rij ik via de A73 terug naar huis. Aankomende zondag ben ik weer vroeg uit de veren en gaat het snoekvissen verder in het viswater van een beek. Nieuwe shads, nieuwe kansen hahaha.
Tot dan!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
