Door Sjak Kroet
Het is vrijdagochtend 11 januari en voorlopig misschien wel de laatste keer om te gaan struinen vanaf de kant met de spinhengel. Tja, als we de weerberichten moet geloven, dan komt er toch een vorstperiode aan!
Wetende dat dan de tijd aanbreekt voor doodaas en je als een Eskimo zit te wachten op die ene aanbeet in een omgeving van ijs, is er voor nu geen tijd te verliezen. Nog gauw een dagje actief vissen om de snoek met een stukje plastic te vangen voordat alles zo goed als dicht wordt gegooid!
Het is 3 graden boven nul vandaag. Al een stuk frisser dan afgelopen week. Ook de winterzon is er volop bij en die maakt het zeer aangenaam aan de waterkant. In een gebied waar een aantal boerensloten samenkomen en verschillende t-splitsingen hotspots vormen, is het zoeken naar een kantsnoek tussen de boerderijen door, een prima visserij.
Omdat de snoek hier vooral op witvisjes jaagt van een centimeter of 9, is het handig om die afmeting ook terug te laten komen in de shad. Het viswater wat nu in de meeste sloten troebel is, maakt het uitzoeken van de kleur een stuk eenvoudiger. Het wordt oranje. Met een afmeting van 9 cm net een goudvisje!
Net een goudvisje!
Doordat er nauwelijks wind staat kan ik de shad strak vanonder het kantje vandaan omhoog tikken waardoor de kleur oranje gigantisch opvalt wanneer de shad uitbolt in een natuurlijke waterkring die goed zichtbaar is in het wateroppervlak. Als die dan vervolgens weer naar beneden dwarrelt, lijkt het inderdaad op een paniekerig goudvisje dat wegduikt. Wat een verleiding!!
Heerlijk is het om struinend vanaf de kant op een zonovergoten winterse dag de snoek op te zoeken. Een grote groep wilde ganzen die luidkeels overvliegt, vertrekt in zuidelijke richting. De zangvogels die druk op en neer fladderen op zoek naar zaden en de juiste beschutting, geven ook al een bepaald signaal af. Zal de winterkou dan toch komen?
Nu kan een dergelijke omslag van temperatuur grote invloed hebben in het aasgedrag van de snoek. Het water wordt ineens aanzienlijk kouder, dus dikker van massa waardoor ook de stofwisseling van deze rover vertraagd wordt. De snoek zal nu vaak gedoseerd met zijn energie omgaan en echt zijn momenten uitkiezen om een prooi te pakken.
Tot aan het middaguur blijft het rustig. Een kop koffie met een boterhammetje is dan welkom zodat ook het tweede gedeelte van de visdag is te volharden. Na het opruimen van de etensresten en het strekken van de benen, is de tweedehelft gestart. Bij het passeren van een zoveelste t-splisting is het onverwachts toch ineens raak.
De shad die voor een ingang van een aanliggend duikertje omhoog kwam, werd van onderen snoeihard weggegrist. Een leuk vismoment waarbij het oranje shadje duidelijk zichtbaar is zodra de snoek voor de kant wegduikt. Als ik kort daarna het shadje uit de bovenkaak los, is deze zestiger binnen de minuut teruggezet.
Zestiger…
Na een mooie dag struinen vanaf de kant, is er in de laatste vismeters ook nog een tweede snoek die de verleiding van het oranje shadje onverdraaglijk vindt en vanuit het midden van de sloot volop de catcher ramt!
Ook nu is de snoek nabij de zestig centimeter. Prima jagers om te vangen op licht materiaal. In de volle winterzon is het plaatje compleet wanneer mijn eigen schaduw oplicht bij het weerzien van de auto.
In de volle winterzon.
Hupsaké, naar huis! En met het vangen van twee kantsnoeken valt er dan ook echt helemaal niks te klagen. Aanstaande vrijdag zal alles weer anders zijn, zeker als die vorstperiode aanbreekt. Een andere aanpak vereist een goede voorbereiding! Vette vislijnen, spieringen, een warm wintertenue… enz.
Misschien wel erwtensoep mee!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
Zicht op zeebaars: Wat een drama voorjaar!
Willem Moorman -
De haken en ogen van een vistrip: Vertikaal vissen ( deel 6 )
Willem Moorman -
Witvisperikelen: Weerzien
Willem Moorman -