Door Sjak Kroet
Het is vrijdagochtend 4 januari 2013 en zoals mijn planning er nu uitziet blijft dit tot maart mijn vaste visdag in de week. De weekenden staan namelijk vol gepland met gezinsactiviteiten. Tja, als vader moet je zo af en toe ook prioriteiten stellen. En wat is er mis met snoekvissen op vrijdag?!
We worden als roofvissers op dit moment wel verwend met dit zachte winterweer, wat volgens de weerman nog wel even zo blijft. Vandaag zal ik specifiek de laatste rietkragen opzoeken en uitkammen, in een beek net buiten het dorp. Deze rietkragen zijn nu prima hinderlagen waar de snoek kan huizen. Ze bieden extra beschutting, zeker wanneer de rest van alle dekking aan de beek is kort gemaaid, geveegd en afgestorven.
Al snel ben ik aan de beek. Omdat het viswater redelijk troebel is kan de kleurencombinatie van de shad nu doorslaggevend zijn. Een opvallende catcher zal nu de zaak op stelten moeten zetten zodat de snoek deze alsnog signaleert.
De kleuren rood/wit is dan prima. En wanneer zwarte lijnen deze kleurencombinatie nog eens extra aandikken, zal het effect nog groter zijn bij het binnenvissen van de shad. De shad die prima opvalt, kan nu lekker langzaam worden binnengevist. Hierdoor vergroot je tevens de pakkans! Je vertraagt als het ware de vistijd.
De eerste uren gebeurt er werkelijk niets. Er zijn al verschillende rietkragen langzij gekomen en het middaguur is ook al ruim gepasseerd. Door alle regen van de laatste tijd staan de sloten nu goed vol water. Zelfs de kleinste aanliggende greppels die normaal gesproken droogstaan, lopen nu over.
Prachtig schouwspel, zodra de shad opduikt bij een inlaat van een dergelijk zijslootje. Er kan er zomaar eentje van onder opklappen! Na een snelle koffiebreak gaat het gepeuter verder. Een bocht in de beek nadert. Net voorbij de bocht staat weer een eerstvolgende rietkraag. Twee zijslootjes die aan weerskanten binnenkomen, creëren een ultieme hinderlaag. Een zilverreiger die verbaasd opvliegt verraadt tevens dat er kleine visje aanwezig zijn.
Heel voorzichtig nadert de shad de hinderlaag. Opperste concentratie! Precies in het hart waar de onrustig het grootst is door de tegenstroming in de beek, laat ik de shad even een tel langer stilhangen.
Van links, net vanonder de rietkraag vandaan, ontploft werkelijk een gigantische zandwolk. In een ‘split second’ is de shad gepakt… Whooow! Meteen haal ik stevig door en de enkele haak klapt vast. De snoek die direct ophoog komt, laat zien dat hij hier de baas is!
Knappe baas!
Een prachtige dril waarin de slip zwaar getest wordt, de spinhengel stevig doorbuigt en afremmen nauwelijks lukt! Gewoon fantastisch! Nog een aantal stevige dreunen in het slotoffensief… Even laten uitdollen en hebbes! De eerste van 2013 is een feit.
De grote ogen van de kantsnoek zijn indrukwekkender dan ooit. De shad die in het scharniertje hangt, is snel gelost. Toch maar even het meetlint eronder, 88cm. Het terugzetten van de rover is net zo mooi als het vangen. Eén en al bewondering, wat een jager!
Als er dan aan het einde van de visdag ook nog een tweede snoek opklapt is het feest helemaal compleet. Een strakke rover zag een prima hinderlaag in een oude waterverbinding van een binnenkomend greppeltje. Een staanplaats waar normaal gesproken geen water stroomt, te gek!
Oude waterverbinding…
Zodra ook deze snoek weer is teruggezet, verlaat ik de waterkant. De looproute terug is nog een heel eindje! Maar het zal me een worst wezen, wat een begin van 2013.
De komende dagen zal ik vooral de weerkaarten goed in de gaten houden. Blijft het zo zacht als nu, dan blijft de spinhengel actief. Wordt het toch kouder, dan gaan we slepen met doodaas. Is ook de diepvrieskist nog een buffer kwijt deze winter.
Zie je!
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
De haken en ogen van een vistrip: Vertikaal vissen ( deel 6 )
Willem Moorman -
Zicht op zeebaars: Wat een drama voorjaar!
Willem Moorman -
Witvisperikelen: Weerzien
Willem Moorman -