Kantsnoek 113

Kantsnoek 113  

Door Sjak Kroet  

Het is zondagochtend 3 december, ik had al wat grotere shads gesorteerd en klaarliggen voor vandaag.   

Heel even dacht ik gisterenochtend toen ik in alle vroegte de autoruiten stond schoon te krabben. “Yes, nachtvorst! Koning Winter klopt op de deur, slepen met doodaas… Maar helaas, het milde regenweertje is weer geheel terug. 

Op zich geen enkel probleem want nu kan ik met deze grotere shads ook langzamer en rustiger vissen wat de trefkans met een grotere kantvis zeker vergroot. De spullen liggen al in de auto. 


Auto.

Alleen mijn koffie staat nog te pruttelen. Tijdens het wachten op de volle koffiekan kijk ik nog effe vlug op de visplanner waar ik precies kan terug vinden hoe de beek stroomt en waar ik vooral wel mag komen om te vissen. 

Steeds vaker check ik deze app want het struinend vissen is heel leuk maar niet als je onverwachts bezoek krijgt van een controleur. Die, als je pech hebt, je wijst op alle rechten, plichten, je vervolgens een bekeuring uitschrijft en ook nog wegstuurt, echt geen zin in! 

Nu, vind ik dit verder geen enkel probleem want je gedragscode als sportvisser blijft belangrijk, maar door het verkassen wordt de vistijd die dag beperkt. 

Zo, en nu vlug rijden, koffiekan wegstoppen, linksaf het plein af en dan keren en draaien door het natuurgebied van de Maasheggen, waar een prachtige beek stroomt die uitmondt in de rivier. 

Al snel staat de auto geparkeerd, hangt mijn schepnet op mijn rug, bengelt er een flinke Wobshad aan de haak en is het zoeken naar een eerste kantvis in december gestart. 

De Lemon Yellow valt super goed op in de bovenste waterlaag en door de 5 grams loodkop kan ik het zweefelement dat in de shad zit optimaal uitbuiten. Aangezien de snoek altijd naar boven kijkt zal deze actie van de Wobshad niet onopgemerkt passeren, sterker nog, nú al gepakt…beet! 

Tjonge, dat is snel…. Mooie waterkringen spatten uiteen als ik de eerste klappen van de snoek verwerk. De stroming van de beek vergroot de druk enorm wat de dril ten goede komt. 

Ik heb hem nog niet gezien maar het voelt goed, als die kort onder de kant nogmaals wegdraait. Dan verzwakt het offensief gigantisch en hangt er zomaar ineens, een gouden schim, in de bovenste waterlaag. 

De enkele haak zit prima door de bovenkaak en de Wobshad hangt netjes buiten de bek van de snoek, die kopschudden nadert. Het schepnet hangt al in het viswater klaar…. Nog vier meter en hij is…. 

En pats, wég is hij weer de diepte in. Die heer is gewoon even hersteld in de bovenste waterlaag waar in een hele korte tijd flink wat zuurstof wordt opgenomen door de kieuwbogen. 

De snoek heeft dan het vermogen om snel te herstellen, zoals nu: Gas erop, hahaha. Echt vet dit want het slotoffensief is vaak spectaculair! Dan wordt de landing ingezet, schepnet in en hebbes…. 


Hebbes….

De haak is meteen gelost en een heel mooi mannetje van 71 centimeter, die volgens mij nog nooit is gevangen, kan direct terug. 

Terugzetten kan bij deze rover nog goed met het schepnet zodat ik hem niet eens met de handen hoef aan te raken en er geen schubje beschadigt wordt. 

Na deze bliksemstart vliegen de uren voorbij zonder enige aanbeet en staat mijn zitstoel al klaar voor een warm bakkie koffie en een lekkere krentenbol met kaas, lunchtijd!


Zitstoel….

Tijdens de koffie passeert er opnieuw een licht regenbuitje. Een aantal boerderijdieren links van mij, achter een gesloten hekwerk, staan ijverig hun best doen voor een stukje brood, de ene knort en de andere tokt hahaha.


Boerderijdieren….

Ook na de lunch verstrijken de uren snel en wordt mijn Wobshad compleet genegeerd. Het lijkt er vandaag sterk op dat die ene snoek vroeg in de ochtend niet alleen de nul heeft weggepoetst maar ook de vangkracht. 

Zelfs de schemering daalt al langzaam in. Nog effe, wie weet in die versmalling die nadert. Langzaam laat ik Wobbie terugkomen door de bovenste waterlaag en wordt de versmalling wel tientallen keren doorkruist…. Zal hier geen snoek huizen!?  

Maar als ik Wobbie dan voor de laatste keer onder mijn voeten uit het viswater optil zie ik ze plots komen. Een prachtige snoekduik keihard over de shad heen: klets, boem, bam, Beet! Whooo…. Vet! Wat een klap en wat een aanbeet waarna mijn molenslip langzaam zijn bekende pingping deuntje afsleept.

De druk is meteen een stuk forser als vanochtend, deze is groter! Het vertrouwen dat ze goed gehaakt zit neemt met de seconde toe. Ze blijft maar rondjes draaien. 

Dan komt ze plots voorlangs, een tachtiger, zéker. Ik leg het schepnet op de kant want scheppen is nu geen optie. Gooi mijn draagtas in het gras en wacht totdat ze is uitgeraasd. 

Dan is ze binnen handbereik, nog effe wachten; een flinke klap met haar staart, een aantal kopstoten en hebbes. Wobbie bevrijden en ‘Smile’…. Decembergoud!
  

Decembergoud!

88 centimeter is deze decembersnoek. Een plaatje, een jager, een sportvis die alle respect verdient om altijd netjes te worden teruggezet, vooral netjes! 

Dit is in de beken en kanalen waar ik vis vanaf het kantje, toch een echte klepper. Hier heb ik graag koude vingers, een nat pak, en een loopneus voor over. Tja, over is het voor vandaag nu zeker, wetende dat de aftocht nog wel effe duurt. Ik kijk al weer uit naar aankomende zondag….

Tot dan!