TotalFishing

Mequinenza, vorig jaar….

door Eddy van Opstal

23.55u. We zijn reeds aan het inpakken, maar in de laatste 5 minuten van de allerlaatste visavond komt er nog een aanbeet op de enige nog uitstaande hengel. Met zware schokken buigt deze door naar de Ebro, en ik hoor de slip zijn werk doen. Met enige moeite krijg ik de hengel uit de steun, en ik probeer de vis af te stoppen.

Steeds vaster wordt de slip aangedraaid, maar machteloos en met lede ogen zie ik dat er steeds minder lijn op de molenspoel achterblijft. In de boot springen is geen optie, deze ligt dan ook alweer een halfuurtje aan de steigers, enkele honderden meters hiervandaan. Nog bijdraaien die slip, en ik zet me schrap tegen een steen, want er wordt serieus aan mijn armen getrokken .

Maar onverstoorbaar en onhoudbaar gaat deze gigant door tot de allerlaatste wikkeling dyneema van de molenspoel getrokken is, waarna de lijn breekt op de wartel, waaraan de onderlijn bevestigd was.
Behoorlijk onder de indruk van deze krachtsexplosie draai ik de lijn binnen.
Ik weet het al, hier ga ik dagenlang ‘ziek’ van zijn.

Mequinenza, juli 2007.
De eerste beet van onze visvakantie is alweer een feit. Opnieuw sta ik in het duister met een wegspurtende meerval aan de hengel, ditmaal aan de oever van de Ségre.

Ook deze keer lijkt hij aanvankelijk niet te stoppen en ik krijg een soort van ‘deja-vu’ gevoel over me heen. Toch voel ik me beter gewapend dan vorig jaar. Afhankelijk van het type molen (Daiwa SS3000, SS5000 en Emblem ZA5000) dat we gebruiken, is er nu minstens 200 tot 250m dyneemalijn opge-spoeld. Whiplash-pro van 0.28mm en Spiderwire-Stealth van 0.36mm. Respectievelijke trekkrachten 46 en 51kg. Het duurt een poos, vooraleer de run wordt afgestopt, en de vis begint te bokken.

Kenmerkend voor grote meerval, zijn deze snokken op de hengel, wanneer de vis met zijn kop begint te schudden. Geruime tijd later komt de vis in de lichtstralen van onze zaklampen en meteen zie ik dat dit toch wel een echt grote vis is. We stringeren hem om bij daglicht enkele foto’s te nemen en hem op te meten. Dit doen we enkel wanneer we wat dieper water in de buurt hebben, en de vis alzo in een zuurstofrijke omgeving de nacht aan het touw kan doorbrengen.

Bart’s allereerste meerval was al direct 2.22m.

Mijn beide zoons en ik zijn vanavond gestart met een meervalsessie aan de Ségre.
Afgelopen weekend zijn we rond Mequinenza op pad geweest, om een stek uit te kiezen. Boeienvissen (met aasvis) gebeurt hier nog slechts sporadisch. Pelletvissen is nog steeds de meest gangbare visserij. Meervalvissen wordt tegenwoordig vrij populair. Het vissen met pellets heeft het vangen van deze reuzen ontegensprekelijk eenvoudiger gemaakt. Geen tijdverlies meer met het trachten te vangen van geschikte aasvissen en de problemen hierrond om ze ook nog in leven te houden. Na een bezoekje aan de hengelsportwinkel, kan je direct beginnen vissen.

De ‘promenade’ vóór het dorp van Mequinenza is nog steeds een goede stek, zowel voor meerval als voor karper. Visgidsen van Catmaster Tours zijn er met verschillende groepen aan de slag en vangen er nog steeds hun visje. De rondhangende jongeren, voorbijscheurende bromfietsen edm moet je er natuurlijk bijnemen. Niet echt onze stijl, tenzij het niet anders kan.

Gelukkig vinden we een prima plaatsje weg van deze drukte, even stroomafwaarts waar Ségre en Cinca samenkomen. Hier zitten we tussen enkele Engelse vissers.
Een van hen is Stephen Buss, visgids, en een geschikte kerel die we reeds geruime tijd kennen.
Een eindje verderop zit Joe Taylor met enkele vrienden. Joe is een kleurrijk figuur, en in Engeland een levende vislegende.

Jelle met zijn tot nu toe grootste meerval, 2.32m.

Dinsdagmorgen, rondom 9.00u. Mijn jongste zoon Jelle is net terug in zicht van een ‘natuurwande-lingetje’ als ik één van de linksstaande hengels zachtjes zie opveren. Het belletje dat op de top zit rinkelt zelfs niet eens. Vliegensvlug sleur ik de hengel uit de steun, draai de lijn strak en sla aan. Gelukkig, de vis hangt.

Ik geef de hengel door aan Bart, mijn oudste zoon, en deze kan beginnen aan zijn allereerste meervaldril. Bart is nog niet helemaal in orde, want vanmorgen is hij, in het donker, bij het uitladen van de boot, in de Ségre terechtgekomen. Hij verzwikte zijn voet op de schuine, oneffen rotsbodem en dook, gelukkig zonder iets te breken, tussen de stenen door in het water. Daar stond dan wel 3 tot 4m water, en zwemmen kan hij amper, maar de rand van de boot had hij toch snel vast.

Zeer goed afgelopen dus, en zijn allereerste meerval komt eveneens zonder problemen aan wal.
Qua vangsten zitten we blijkbaar op een goede stek. De vissen opmeten en fotograferen is andere koek. Voor foto’s in het water is het veel te diep. Ze moeten dus telkens een eindje omhoog tussen de rotsen. Daarvoor gebruiken we een groot zeil, maar voor de echt grote vissen hebben we een deal met Joe Taylor gemaakt en we kunnen hun weegzak en unster gebruiken.
Een koud biertje kan in Spanje bergen verzetten…

Zij beleefden natuurlijk de vakantie van hun leven..

Het is zweten geblazen om beide vissen, om beurt, via de weegzak omhoog en op het zeil te krijgen. Bart’s allereerste vis was 2.22m en dat is zeker een mooi PR om van start te gaan.
Mijn vis is nog van een ander kaliber en brengt 2.38m op de lat. We trachten deze te wegen, maar Jelle en ik krijgen weegzak en unster onmogelijk voldoende hoog om de vis volledig van de grond te krijgen. We dringen ook niet te fel aan, het is zo al mooi genoeg. Beide vissen gaan terug in de Ségre, en zwemmen na een tijdje statig weg.

Dan volgen nog enkele grote vissen na elkaar: Jelle met 2.23m , Bart met 2.15m en een nieuw PR voor Jelle van 2.32m. Een geslaagde vakantie is dan al een feit.

We vingen aan het pelletmateriaal 10 vissen in 7 visdagen. Hiervan kwamen er 8 boven de 2m en de kleinste was 1.81m. Schijnbaar wordt het hoe langer hoe makkelijker om 2m+ vissen te vangen in Mequinenza. Als je dan ziet dat deze vissen ook nog een behoorlijke buikomvang hebben, zullen gewichten van 100kg+ binnen afzienbare tijd regelmatig worden gehaald.

We visten met 6 hengels, en hiervoor gebruikten we een zak pellets per dag. Een zak pellets van 25kg kost 59 Euro. Joe Taylor en zijn vrienden visten met 10 hengels en gebruikten 4 tot 5 zakken per dag. Stephen Buss had voor 4 hengels 2 zakken per dag nodig. Met lede ogen zagen we hen overvloedig voeren tijdens het uitvaren van de lijnen, maar toch vingen we eigenlijk niet minder dan onze buren.
Onmisbaar in deze visserij zijn boot(je) en dieptemeter om de lijnen uit te varen.

Jelle aan de slag met kunstaas, in de buurt van de vernieuwde brug over de Ségre.

De Ségre is in zijn totaal niet zo diep, maar ga op zoek naar de bedding. Deze moet je met de diepte-meter kunnen vinden, en onze pellets dropten we voor 70% op de knik waar deze geul overging naar ondieper water. Ook daarachter, dieptes van minder dan 3m, leverden vis op.

Wat ons opviel was dat de echt spectaculaire, doorgaande aanbeten waarbij de hengel naar het water toe wordt getrokken zeer in de minderheid waren. Opverende hengels, en onbeduidende rammel-beten vormden de hoofdmoot. Gehaakte vissen op ‘sabbelbeten’ raakten bij ons 3X los tijdens de dril. Na een echt doorgaande beet wist ook nog één vis zich van de haak te ontdoen.
Conclusie: zoals verwacht begint dressuuur ook hier mee te spelen en tracht men, net als in de karpervisserij, deze te doorbreken.

Stephen Buss gebruikt steeds enkele hengels beaast met inktvis, gedrenkt in visolie, en aangeboden op een bedje van pellets. Verder gebruikt hij een rig met 2 kleine haken, waarvan 1 haak vrijhangt en de onderste haak de enkele pellets draagt. Ook met het formaat van de pellets wordt gespeeld. Verder is Buss de uitvinder van de Pebble-rig, waarbij hij geen lood gebruikt, maar een kei zet tussen elastieken. Bij aanbeet van een meerval, valt deze kei uit de elastieken en wordt de meerval aan een loodvrije lijn gedrild.

Duo van 2.15m en 1.81m, even samen poseren op het zeil.

Alhoewel wij geen karpervissers zijn, hadden we een 1-mans uitrusting bij voor het karpervissen.
3-Lbs karperhengels, baitrunners, rodpot en piepers moesten het voor ons wat aangenamer maken om de dag door te komen. Op de karperstek voerden we in totaal een 50kg geweekte mais. Hierop vingen we met mais, Frolic of een enkele pellet op de hair zowel kleinere meervallen als karper. Karpers rondom 10kg vormden de hoofdmoot. Zwaarste karper was 15,700kg. Hoeft het nog gezegd, Spanje is voor karpervissers zeker een uitstekende bestemming.

Kers op de taart van deze vakantie vond ik het volgende voorval.
Terwijl we bezig waren een meerval terug te zetten, kwam Joe Taylor met enkele vrienden een praatje maken. Ons materiaal werd onder de loep genomen, en zelfs onze zelfgemaakte hengelsteunen werden OK bevonden (I like the concept with that T-bar). Verder vonden zij het wel raar dat we onze vissen niet wogen, maar genoegen namen met het opmeten van de lengte. Volgens Joe meten Engelse vissers enkel de afmeting van bepaalde mannelijke organen…

Maar vooral het feit dat hij zei veel respect te hebben voor onze manier van aanpakken, zonder gebruik te maken van een gids, onze omgang met de gevangen vissen, het trotseren van de hitte overdag, daaraan zal ik nog geruime tijd prettige herinneringen aan overhouden.

Meervalvissen in Spanje is inderdaad vaak afzien en doorbijten in de hoge temperaturen.
Blijven doorzetten en zo weinig mogelijk fouten maken. Zorgen dat je aas netjes aangeboden wordt. Foutjes in het gebruikte materiaal, onhandige manipulaties tijdens de dril of onzorgvuldig geknoopte rigs kunnen door grote meerval spelenderwijs afgestraft worden.

Ook karpers zijn niet vies van een pellet, en zijn eigenlijk vrij makkelijk te vangen.

In Mequinenza mag je op meerval vissen van 06.00u tot 24.00u. Wil je de volle vistijd benutten, dan zijn het korte nachten. De hitte en het tekort aan slaap kruipen na enkele dagen in je kleren. Denk ook aan muggen en andere rondvliegende en kruipende plaaggeesten, je moet er gewoon goed op voorbereid zijn.

Iedere nacht bleef iemand van ons overnachten op de stek, bij het vismateriaal. Dat wordt door de Guardia Civil oogluikend toegestaan. Zij passeren hier regelmatig naast het water. ‘s Nachts blijven doorvissen heeft dus zo zijn risico’s.

Statisch vissen in het donker, vind ik persoonlijk het mooist. Rustig in het karperstoeltje zitten staren naar de breeklichtjes op de hengeltoppen. Naarmate de tijd verstrijkt, afvragend of het er toch nog van komt, tot plots de hel losbreekt na een aanbeet, en iedereen in het rond schiet onder het geluid van een krijsende molenslip. Hengels welke dienen verplaatst te worden, zorgen voor licht naar het water toe, voorbereidingen van de landing van de vis, de boot welke moet verplaatst of juist gebruikt dient te worden, enzomeer. Als er dan een tweede aanbeet volgt, en er 2 man gelijktijdig met een siluro staan te bakkeleien, daar doe je het natuurlijk toch voor…

Fors gebouwde meerval, 2.38m en nieuw PR voor Eddy.