Het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival Dag 1

Persbericht Visreis.nl 

Het Wout van Leeuwen Noorwegen Festival Dag 1 

Deze (alweer) vierde editie kent dit jaar 13 deelnemers en een begeleider. De groep kent praktisch alleen ervaren vissers en er zijn er zelfs twee gasten die bij de volgende editie hun lustrum kunnen gaan vieren.

Afgelopen dinsdagavond verzamelden we op Schiphol om 19.30 uur en zijn we ingecheckt voor het eerste deel van onze reis naar Oslo. Netjes op tijd zijn we hier aangekomen en zijn we naar het 200 meter verderop gelegen SAS hotel gelopen.

De bar ging daar voor ons gevoel iets te vroeg dicht om 01.00 uur. Het ontbijt van de volgende ochtend maakte echter weer veel goed. Gerookte zalm, verse jus, verse bonenkoffie, verschillende soorten beleg en brood. Een goede bodem voor onze vervolgvlucht van Oslo naar Alta.

In Alta aangekomen hebben we een hele touringcar voor onze eigen groep en na 3,5 uur rijden staan we er weer. Havoysund! Het blijft een mooi aanzicht als je aankomt rijden. De appartementen direct aan het water met de grote Arronet boten van 6,9 meter direct voor de deur. Er is gelukkig niets verandert en de wind is voorspeld om te gaan liggen.

Het is 16.00 uur en we gaan direct naar de supermarkt en doen onze boodschappen voor de komende drie dagen. De rest van de groep maakt snel de hengels klaar om dezelfde avond nog een eerste sessie te houden.

Zo gezegd, zo gedaan en na het avondeten gaan we met drie boten er nog even op uit. Er staat nog een straffe bries die ons redelijk onder de kust houdt. Uiteindelijk is het Danny die het eerste heilbotje naar boven brengt en voor de rest van we een flink aantal kleine vissen die het vermelden niet echt waard zijn.

John, Sven en Willem pakken deze eerste avond ook hun eerste twee heilbotjes en daarnaast ook nog wat klein spul en een flinke kabeljauw van rond de meter. Om 23.00 uur leggen we aan in de haven en gaan we snel ons bed in want de volgende ochtend is er om 7 uur ontbijt.


De eerste hele visdag begint met een uitgebreid ontbijtbuffet waar we ons als hongerige wolven op storten. Je krijgt trek van die zeelucht! Om 8 uur varen we dan toch echt richting het noordelijke deel van het eiland Ingoya. Hier zijn schitterende dieptes en ondieptes die elkaar afwisselen. Van 100 naar 30 meter en omgekeerd.

Op al deze hoeken en stekken vangen we veel en veel soorten vis. Roodbaars, kabeljauw, leng, lom, koolvis, schelvis, zeewolf en heilbot wordt gevangen. De grootste boosdoener hierbij is de bottom ship. Wat een vangkracht heeft dat stukje lood. Van 25 worpen gewoon 25 keer vis.

Ik heb op een lichte hengel van 40 tot 100 gram twee uur lang mooie koolvissen mogen vangen. Daarna was het tij er uit en hebben we her en der nog wat stekken geprobeerd. Om 14.00 uur zijn we met onze boot gericht heilbot gaan vissen.

Op een perfecte stek wordt het opkomende water door een engte gedrukt en ontstaat er een sterke stroming. Ideaal voor jagende vissen en dan met name de heilbot. Het er achter gelegen plateau van 25 tot 30 meter heeft ook in de afgelopen jaren regelmatig heilbot opgeleverd.

De eerste drift levert niets op dus varen we snel nog een keer op naar de beginplek. Na ongeveer 10 minuten in deze drift zit Danny vast aan de bodem. Ik zeg tegen hem dat ik even terugvaar zodat hij zijn shad los kan trekken. Ondertussen begon de slip van Danny langzaam aan af te lopen. Dat was ook logisch want hij zat ten slotte vast.

Terwijl ik langzaam vooruit vaar loopt de slip van Danny langzaam maar zeker nog meer af. Zo heel rustig en met een regelmaat die geen enkele actie verraad. Terwijl ik nu toch al een paar seconden langzaam voor uit aan het varen ben blijft de slip maar afgaan en zeg ik tegen Danny dat hij er toch echt een vis aan heeft omdat ik toch al een tijdje voor uit vaar.

Danny: "Nee dat is de stroming en ik zit gewoon vast". Nadat we nog 10 seconden naar voren zijn gevaren loopt de slip nog steeds af en ik zeg tegen Danny: "Dit is vis". Iedereen ophalen!

En dan begint er een mooi gevecht tussen Danny en deze onbekende dame van een onbekend formaat. Danny neemt zijn positie in en blijft kalm en grapt nogmaals: “ik zit gewoon vast joh” terwijl de slip nog steeds langzaam maar zeker aan het aflopen is.

En dat is nu juist het vreemde. Deze vis stoort zich nergens aan. Hij of zij zwemt gestaag door en schud af en toe een beetje met de kop. Telkens als ik langzaam gas geef kan Danny wat lijn terugwinnen en als we weer in buurt zijn en ik de boot in neutraal zet zwemt hij of zij gewoon weer verder. Het is om gek van te worden.

Dit ritueel herhaalt zich om de vijf minuten en Danny krijgt het na 15 minuten toch een beetje warm. We hadden vandaag namelijk schitterend weer maar daar hadden we op dat moment geen oog voor.

Na een uur begin ik toch te twijfelen of dit een happy end gaat worden. De vis blijft langzaam maar zeker doorzwemmen en Danny wint om de vijf minuten de verloren lijn doordat we weer bijvaren. Deze vis heeft volgens mij helemaal niet door dat hij of zij gehaakt is. Ik heb al heel wat heilbotten gevangen en helpen vangen maar dit heb ik nog niet eerder meegemaakt.

Na anderhalf uur hard werken en voorzichtig drillen hebben we nog steeds geen vin, schub of iets anders van de vis mogen zien. En op dat moment breekt de 30 lbs hengel met een harde krak op de bus af.

De onmacht die Danny voelt op dat moment was bij de overigen goed merkbaar. De vis zat er nog wel aan maar wat nu? De lijn losmaken en aan een andere hengel knopen, doordrillen op de halve hengel, wie weet raad?

Na nog 10 tergende minuten op een halve hengel houdt het sprookje op en knalt het ook de ring in het laatste oog uit elkaar door de extreme wrijving en blaast ook daarna de dyneema zijn laatste adem.

Het is vijf minuten oorverdovend stil op de boot! We beseffen allemaal dat deze vis te groot was om te worden gevangen en dat de kans dat je zo een vis haakt ongeveer één keer per leven is. De onmacht en teleurstelling is immens en bij iedereen voelbaar en bij Danny nog het meest! Daarom heet het vissen helaas!

Na nog vijf minuten varen we nog een keer op voor een nieuwe drift en Dick vangt nog een klein exemplaar van 70 centimeter. En ik hoor mezelf denken: “Zou die vin van die grote heilbot net zo groot zijn als deze hele heilbot?”

We gaan het niet weten en dat maakt onze hobby mooi. Maar dat de vis te groot was om te worden gevangen kunnen we maar slecht verkroppen! Een ding weten we wel: We gaan morgen weer vissen!

Joris Nieuwenhoff 

Visreis.nl

ANDEREN LAZEN OOK

image description
Peter dobbert door… naar 2023…
Willem Moorman -
image description
De haken en ogen van een Noorse vistrip (17)
Marc Borst -