Gran Canaria/Puerto De Mogan hengelsportparadijs voor vele vissoorten! (3)
Een van mijn favoriete bezigheden is de bodemvisserij. Vanaf oktober tot mei wordt er met de "Calrei" op of nabij de bodem gevist. Op een halfuurtje varen van Puerto de Mogan ligt een goede stek waar je vele vissoorten kunt verwachten. Hier zwemmen vissen rond waar je alleen maar kunt dromen,vissen die je nauwelijks alleen kunt landen! Maar daarover later in meer.
Bodemvissen op haai en rog
De bodemvisserij op de gigantische roggen die rond Gran Canaria zwemmen is een spectaculaire bezigheid. Het is een statische visserij waarbij de aanbeten soms schaars zijn!
Trollend op weg naar de rog gronden. Er gaat geen vistijd verloren op de Calrei!
Mijn ervaring heeft me inmiddels geleerd,dat die aanbeet er vroeg of laat gewoon komt! We startten de dag met het vangen van verse aasvis. Boga, makreel en hagedisvis zijn favoriet vanwege hun slanke vorm. Maar ook ontdooide diepvriessardines en stukken skipjack-tonijn vallen zondermeer in de smaak bij de rog.
Tijden het vissen op aasvis haak je regelmatig meerdere "grote pietermannen" aan. Let op,en onthaak de pietermannen buiten de boot,want ze zijn behoorlijk giftig!
De hagedisvis die meestal tijdens het trollen onderweg naar de stek wordt gevangen is het favoriete aas voor de (zeer) grote roggen. Voor de visserij op roggen en haaien wordt er geankerd.
Voor de stekel van de "grote pieterman" moet je oppassen!
Men hangt een stalen leefnet buitenboord dat is gevuld met visafval van de vorige dag. Ook gebruikt men vaak fijn gesneden verse aasvis. Deze rubby dubby zorgt voor een geurspoor dat dient om de roggen en de haaien naar de boot te lokken.
Mijn medevisser van deze dag, een Russische kapitein, kreeg er als eerste een grote zee-engel aan.
Na de eerste aanbeet werden er meteen meerdere hengels uitgezet. Meestal 50 lbs outfits maar soms zelfs zwaarder materiaal! Anders zou je de zware roggen nimmer naar boven kunnen knokken. De grote hoekafhouder gaat verzwaard met 6 ons lood en een lange dwarrrellijn voorzien van een dode opengesneden aasvis(voor de geur) richting bodem.
Die door Randy vakkundig wordt onthaakt en losgelaten.
Om te voorkomen dat de lange onderlijn in de knoop raakt met je hoofdlijn is het zaaks dat je het hele spul langzaam naar de bodem laat zakken. Als dit wel gebeurd ben je kansloos door de slechte aasaanbieding. Rem de hoofdlijn tijdens het zakken enigszins af met je duim.
Maar daarna kreeg ik toch een mooie aanbeet op "mijn" hengel....
Op het moment dat je de bodem hebt bereikt zet je de hengel in de steun. Zet de reel op de ratel en stel de slip niet te vast af anders is de kans dat de hengel tijdens een aanbeet rog of haai breekt zondermeer aanwezig en dat wil je niet meemaken!
...en ving ik mijn eerste " ronde rog"!
Voor de zekerheid worden alle hengels gezekerd met bajonethaken om te voorkomen dat ze tijdens een aanbeet overboord worden getrokken. Daarna is het een kwestie van afwachten tot de vis zich meldt waarbij de hengel wordt krom getrokken en de ratel van de reel begint te krijsen!
Deze rogsoort heeft een aparte tekening. De giftige stekel van de pijlstaart wordt in bedwang gehouden door Randy tijdens het fotograferen.
Na een aanbeet is het gedaan met de rust en het relaxte gekeuvel op het achterdek en kun je vol aan de bak. Niet zelden heb je een harnas nodig om de grote roggen naar de oppervlakte te kunnen knokken. Een vechtgordel rond je heup waarin je de achterkant van je hengel kunt plaatsen is dan ook vaak onontbeerlijk. Je weet tenslotte nooit welke vissoort je eraan krijgt.
Regelmatig wisselen de rogsoorten zich af. Hier een mooie "roughtail stingray",een supervechter! Alle vissen hebben een gewicht van rond de 20 kg en zwaarder.
Het gemiddelde gewicht van de roggen ligt rond de twintig kg. De ene rogsoort vecht vaak weer harder dan de andere. Regelmatig heb ik de vertwijfeling van mijn medevissers op de gezichten gezien met de vraag, “Hoe gaan we deze vis in godsnaam naar boven krijgen”? Zo nu en dan laat de schipper ze even "spartelen" omdat ze eerder hadden gevraagd of hier wel grote vis zat. De lach tijdens zo’n dril op het gezicht van Marin spreekt dan boekdelen.
Yvonne kreeg er een hele dikke vis op en bevocht deze op de "Elvis-Presley" manier. Zo noemt schipper Marin dit omdat het net lijkt of de mensen gitaarspelen tijdens het drillen.
Maar met wat hulp van Randy en Marin lukt het altijd wel. Geduld en de juiste stand van je lichaam zijn tijdens zo’n dril zeer belangrijk! Neem je tijd anders kun je het wel vergeten omdat je lichaam verzuurd!
Doormiddel van een landingsapparaat dat Randy speciaal op maat heeft laten maken komt de rog aan boord. Op deze manier beschadigd de vis vrijwel niet.
Beide schippers van de Calrei zijn zeer ervaren in het landen van zware roggen. En dat moet ook wel want het betreft hier voornamelijk pijlstaartroggen die vanwege hun giftige stekel levensgevaarlijk kunnen zijn. Voor het onthaken hebben ze op de Calrei een speciale rvs constructie bedacht dat ze aanbrengen achter de spiraculum.
Zo trots als een pauw poseert mijn "blonde griet" Yvonne met haar grote ronde rog.
Het spiraculum is het orgaan achter beide zijde van de ogen van de rog waardoor de rog toch adem kan halen als hij in het zand ingegraven ligt. Als een rog moeilijk te onthaken is kun je hier zuurstofrijk water doorheen voeren met een slang om de rog niet in zuurstofgebrek te laten komen .
Binnenkort deel 2
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
