Gezien bij SPRO:
SCREAMING DEVIL – 100 gram.
Door Berthil Bos
De eerste keer dat ik met een echte ratelaar in aanraking kwam, schrok ik mij rot toen we onder een brug door voeren. De wanden kaatsten het geluid overal naar toe en het was echt een geluidschaos van jewelste daar onder die brug. Dat je dan ook nog een aanbeet krijgt zet je wel aan het denken. Eerst dacht ik dat al dat lawaai de vissen wel zal afschrikken, maar niets was minder waar.
Ik heb achter in mijn tuin een behoorlijke vijver met een X aantal siervissen. Het valt mij altijd op dat als ik deze vijver om de zoveel tijd schoonmaak, de vissen i.p.v. weg te schieten juist naar mij toe komen en helemaal als ik echt rumoerig wordt. Toen ik mijn ratelkunstaas een paar korte baantje liet zwemmen gingen mijn goudvissen i.p.v. weg te vluchten juist in de achtervolging.
Vissen zijn gewoon erg nieuwgierig en trillingen en lawaai trekken hun aandacht. De ratelaar die ik toen gebruikte was er één van Bill Lewis en schudde iedere ‘’slapende’’ rover wakker. Je ziet dit fenomeen wel meer als de vis niet in beweging komt. In plaats van je aan te passen aan dit gedrag door extra langzaam en subtiel te vissen, ga je juist veel spektakel maken onder water en dan kan een ratelaar je erg van dienst zijn.
Onder bruggen kom je er snel achter wat een lawaai een goede ratelaar maakt.
Dat ratelen had ik gezien bij Henk Simonsz, die toen al erg gecharmeerd was van dit kunstaasje. Op de wateren van die tijd met een diepte tot ca 3 á 4 meter, was dit kunstaas nog goed te gebruiken, maar als het dieper werd of de snelheid van de boot ging omhoog, kon je het beestje niet bij de bodem houden en was je beperkt in de mogelijkheden.
Natuurlijk kan je met een dunne lijn en een erg grote afstand van rond de twintig meter achter de boot, het dingetje van net geen 50 gram, wel richting bodem krijgen, maar ideaal is dat niet. Je zult wel doorhebben dat ik vooral trol met deze rakkers. Ook Henk onderkende het probleem en ging met Spro aan de slag om een verbeterde versie te creëren.
Veel ervaring en tijd werd er in het ratelkunstaasje gestoken en het resultaat mocht er zijn. Screaming Devil was de uitstekend gekozen naam en inmiddels is het al een klassieker die iedere roofvisser die slepend vist MOET hebben. Ze zijn er in diverse maten en gewichten en in het begin was er ook een Screaming Devil van 100 gram, die vistechnisch veel omstandigheden aankon. Het geluid dat hij onderwater afgeeft is werkelijk niet te missen en van de juiste toonhoogte.
Een vernuftige toevoeging, die die zowel vistechnisch als levensduur voordelen heeft.
Het kunstaasje is bijna onverwoestbaar en dat komt ook door de speciale metalen neusbescherming die het heeft. Door deze vernuftige toevoeging kan je hem af en toe tegen de bodem aan laten stoten, wat vaak het geheim is tussen vangen of nullen. Op een gegeven moment werd de 100 gram versie vervangen door een 80 grams.
Waarom is mij nog steeds niet duidelijk, maar het zal wel iets te maken hebben met het lichter vissen en het wat makkelijker verspelen van een vis, als het kunstaas zwaarder wordt. Op het internet werd de 100 grammer per opbod verhandeld en liet Spro zien, dat er nog veel roofvissers waren die dit zwaardere kunstaas ten zeerste konden waarderen.
Gelukkig vissen de medewerkers van Spro ook en wordt er geluisterd naar signalen. De 100 grammer is er dus weer en nu in de kleuren Masked Perch, Fire Dragon en de aloude Red Head.
Ze zijn er weer en in goed vangende kleuren.
Zoals ik al eerder opmerkte is deze ratelaar door het extra gewicht makkelijker diep te vissen en dichter bij de boot te houden, ook bij wat sneller varen . Hierdoor kan je snel op bepaalde situaties inspelen, zoals bijvoorbeeld bulten en gaten.
O.a. door de metalen neusbescherming en de uitloding heeft de Screaming Devil een ‘’Nose Down’’ actie, waardoor je hem met een gerust hart tegen de bodem kan laten stuiteren. Door deze actie kunnen de dreggen geen vuil oppakken en het metaal beschermt de body. Het beste kan je tijdens het trollen, nadat je de bodem hebt getoucheerd, de ratelaar wat versnellen door de hengel naar voren te brengen.
De ratels krijgen een extra impuls en dat zet de roofvis op scherp. Ondanks dat dit kunstaas een behoorlijk gewicht heeft gaat hij gemakkelijk door het water zonder al te veel weerstand en dat vist ontzettend fijn.
Een dubbele splitring geeft de dreg wat meer spelruimte.
Plaats je er ook nog een wartel tussen, dan wordt de kans van het verspelen behoorlijk verkleint
De 100 gram kan er natuurlijk wel voor zorgen dat de vis hem na gehaakt te zijn, uit zijn bek slingert. Het hoge gewicht zorgt er voor dat de dreggen de kans krijgen om te lossen d.m.v. een soort heftboomwerking. Om dit grotendeels te voorkomen dien je i.p.v. één splitring, twee te gebruiken of een wartel tussen twee splitringen te plaatsen. Op deze manier is er meer vrijheid voor de dreg en kan deze vrij draaien. Kort en krachtig afdrillen is ook een manier om het lossen te verminderen, waarbij er geen ‘slack’ in de lijn komt.
Met de herintreding van deze zwaarste versie van de Sreaming Devil, kan je meestal wel bij de rovers komen en als je de Screaming Devil 100 gram op de juiste (eenvoudige) manier gebruikt, kan het niet anders dan dat je binnenkort menig rover fopt.
Succes,
Berthil.