Eleuthera - een droombestemming voor het ganse gezin (2)

Eerder verschenen: deel 1

Eleuthera - een droombestemming voor het ganse gezin (deel 2, slot)

Door Bart Mylle

Gelukkig waren er andere alternatieven. Al vlug konden we een charterboot versieren bij Darren, die we via de eigenaar van het huisje hadden leren kennen. Darren had net een nieuwe sportvisboot gekocht en laten overkomen vanuit Florida, en wij hadden de kans om dit juweeltje met alle toeters en bellen erop en eraan te huren voor $ 300 per dag.

Juweeltje met alle toeters en bellen erop en eraan.

De schipper bood alle soorten visserij aan en dit lag ons wel, een hele dag trollen is niet echt ons ding. Als test hadden we in het begin van de tweede week een dagje de volledige boot gereserveerd. De schipper verwachte ons om 9.00 uur op een bootsteiger aan de noordzijde van het eiland, recht tegenover een klein eilandje, Spanish Wells genaamd.

Het was voor de schipper geen enkel probleem dat we ons eigen materiaal meebrachten om volop te experimenteren. Dit wordt helaas niet altijd gewaardeerd door de meeste charterboten. We wisten niet echt wat we konden verwachten of op welke vissoorten er gevist zou worden, maar we hadden al ons materiaal mee en dachten dat we op alles voorbereid waren.

Om 9.00 uur stipt kwam de boot aan en werden we goed ontvangen aan boord. De schipper stelde voor om het eerste uur wat te trollen en dan later te beslissen wat we deze dag verder zouden gaan doen. Al vlug volgden enkele beten maar zonder hangers.

Ondertussen vertelde Darren dat het niet echt het seizoen was om te trollen. Het seizoen voor de tonijn en goud dorades was eigenlijk in mei, maar we hadden nog kans op een barracuda of wahoo. Na drie kwartier was onze eerste barracuda een feit. Niet echt een grote, maar wel fun op de betrekkelijk lichte hengels.

De eerste barracuda was een feit.

Na een uur trollen stelde de schipper voor om over te gaan op ‘electric reel fishing’ zodat we op redelijk grote dieptes konden vissen. Wij hadden geen enkel benul waar we aan begonnen. Darren haalde 2 hengels uit met een enorme reel op, die aangesloten was op een elektromotor. De hengels werden voorzien van onderlijnen gemaakt uit staalkabel en circle hooks die beaast werden met kleine stukjes inktvis. Met een lood van 2 kg konden we vlug op diepte komen en recht onder de boot vissen.

Met een lood van 2 kilo…

Vele soorten snappers werden gevangen; black, strawberry, gold eye snapper en nog vele andere soorten waarvan ik allang de naam vergeten ben. Tijdens het vissen op snapper op grote diepte kregen we regelmatig bezoek van grote haaien die de elektroreel prachtig kon laten schreeuwen.

Dit bracht ons op het idee om één van de volgende dagen gericht op haai te gaan vissen, al was Darren daar geen grote fan van, zoals de meeste lokale eilandbewoners hebben ze een grondige hekel aan haaien. De rest van de dag hebben we nog gevuld door met beaasde jigkoppen op minder grote dieptes te vissen.

Beaasde jigkoppen met ballyhoo.

Aan de jigkop werd er een ballyhoo gehangen, één van de beste aasvissen voor de tropen. De jigkop had de bodem nog niet bereikt of de eerste aanbeet was een feit. Maar helaas werden de eerste 10 aasvissen gewoon gevoederd in plaats van vis mee gevangen. Na een kleine aanpassing, door de jigkop te voorzien van een extra enkele stevige haak, kon de eerste vis op de jigkop verzilverd worden. Na een redelijk lange dril kwam er een mooie barracuda boven.

Jigkoppen succesvol ingezet.

Al snel boden zich de volgende vissen ook aan, iedere aanbeet was een hanger. Van missers was er geen sprake meer en de aasvis bleef ook beter op de haak zitten. Er werd hoofdzakelijk gejigd op een diepte van 30 meter met een jigkop tussen de 60 en 100 gram op drift. Het was niet altijd evident om rustig te driften met een sterke tropische wind, die eigenlijk wel deugd deed op die hete dagen. Echte jighengels hadden we niet bij ons, maar dat lukte ook perfect met onze trol- en popperhengels tot 50 Lbs. Zelfs de betrekkelijk kleine en kleurrijke triggervissen deden hard hun best om de hengel uit de handen te trekken.

Mooie en…

... agressieve ‘trigger vissen’.

Verder werden er ook nog verschillende soorten baarzen gevangen die na de aanbeet alle moeite deden om zo lang mogelijk tegen de bodem te verblijven. Dit is op zich niet zo erg zolang er geen haaien in de buurt zijn. Hoe langer de dril duurt hoe groter de kans is dat de vis genomen wordt door een haai, wat ook gebeurde. Dan was het ook beter dat we zo vlug mogelijk een andere stek zochten, en dit gebeurde zeer regelmatig.

Diverse soorten dikke baarzen.

Ondertussen was het al vrij laat in de namiddag, maar Darren had blijkbaar nog geen zin om terug naar de haven te gaan. We hadden wel een uur van vertrek afgesproken, maar geen uur wanneer we gingen stoppen. Daarom sprak ik de schipper aan en vroeg ik wanneer de vistrip afgelopen was.

Tot mijn grote verbazing zei hij gewoonweg: “Dit hangt van u af, zolang er niet gevraagd wordt om naar huis te gaan wordt er verder gevist.” Voor mijn zonen en mij was dit de perfecte regeling en die dag visten we van 9.00 tot 17.00 uur. Aan boord moet je wel zorgen voor je eigen eten, maar dit was geen probleem, we hadden amper tijd om te eten tussen het vissen door.

Een paar dagen later hadden we terug afgesproken met Darren om gericht op haai te gaan vissen met ons eigen materiaal, maar het leek wel of de haaien wisten dat we eraan kwamen. De eerste uren werd er geen enkele haai gespot, ook al werd er op regelmatige tijdstippen gevoederd. Daarom besloten we te jiggen tijdens het wachten op een aanbeet van een haai.

De eerste beet werd geregistreerd en het was een hanger, meters en meters lijn gierden van de reel en veel konden we niet doen. Op hetzelfde moment kreeg mijn zoon ook een aanbeet op de jig en al we stonden met zijn tweeën een haai te drillen. Spijtig genoeg niet voor lange duur, de ene haai heeft met de staalkabel de andere lijn door gesneden en zo stond mijn zoon Timur na enkele momenten nog alleen te drillen.

Na een uur en half de vis naar boven te pompen en mijlen afgedreven te zijn, konden we eindelijk een glimp krijgen van de gehaakte haai. Volgens de schatting van de schipper ging het hier over een haai van rond de drieëneenhalve meter. Maar toen sloeg het noodlot toe, de hengel brak. Het duurde dan ook niet lang tot de lijn over was, dit was echt balen, maar daar kon niemand iets aan doen.

Kort voordat de hengel het begaf…

De volgende uren werd er niet meer op haai gevist, eigenlijk was ons materiaal te licht om deze monsters op een deftige manier naar boven te pompen. De rest van de dag hebben we ons nog rot geamuseerd met jigging, wat voor mij een zeer leuke manier van vissen is. Tegen 18.00 uur werd er afscheid genomen van Darren met een voldaan gevoel.

De laatste dagen van ons verblijf bleef de wind aanwakkeren en was het niet echt ideaal om op bonefish te vissen, daarom besloten we op pijlstaartrog en haai te vissen in de kanalen tussen de flats. Snappers werden gebruikt als aasvis, maar al snel merkten we dat twee filets beter werkten dan een stuk vis. Na een half uurtje bood zich de eerste haai aan, geen reus, maar wel leuk om te vangen.

Kleine lemon shark.

Op enkele dagen hebben we meerdere haaien en roggen aan de lijn gehad, maar de meeste en grootste verloren we door breuk. Die vissen zijn niet van gisteren en zwemmen direct naar aangemeerde boten of andere obstakels waar de lijn op kan breken, en waren niet tegen te houden met een 50 Lbs hengel.

Ook roggen vanaf het strand.

De winderige dagen boden ook een betere visserij op barracuda en rock fish van de kant. Door de felle wind en golven waren die rovers minder schuw en gemakkelijker te vangen. Er zaten geen grote uitschieters bij van de kant, maar je kan het wat vergelijken met vissen op snoek in de polder. Het zijn niet altijd de grootste vissen, maar op aangepast materiaal is het een leuke sport. Er werd hoofdzakelijk gevist met lepels en kleine poppers die de spinhengels konden verdragen en een staalkabeltje was ook wel vereist.

Vanaf de kant op kleine lepels.

De meest aparte soorten in de meest aparte kleurstellingen.

Klein maar fijn!

Dit was voor ons een echte familievakantie, overal waar we visten kon moeder de vrouw meegaan en rustig op een idyllische plaats in het zonnetje zitten. Was het wat te warm dan kon er ook overal een verfrissende duik genomen worden zolang er geen haaien in de buurt zaten. Dit is ook een super relaxed eiland, ver moet je niet rijden om van stek te veranderen en je moet ook geen schrik hebben dat andere vissers uw stek in beslag genomen hebben.

Tijdens onze zomermaanden is het op de Bahamas laagseizoen en is er aan het water of op de stranden geen mens te bespeuren. Ik snap ook wel dat dit niet voor iedereen even leuk is. Maar voor onze familie is dit perfect, weg van ons Europese, hectisch leven en een vakantie van rust en vissen. Wat moet een mens nog meer.

Hierbij wil ik ook Ronald Leyzen bedanken voor alle info die hij ons gaf over het vissen op bonefish om en rond dit eiland.

Tight Lines, Bart Mylle

Eerder verschenen: deel 1.