Een weekje Langeland, heerlijke visserij en dichterbij dan u denkt!

Een weekje Langeland

Heerlijke visserij en dichterbij dan u denkt!

Door Peter Gerits

Dat vissen niet altijd vangen, of veel en grote vissen vangen is, hebt u in mijn vorige verslagjes over Thailand kunnen lezen. Met deze verslagen heb ik vooral willen aangeven dat een gerichte visvakantie altijd goed moet worden gepland, dat niet alles hosanna is en vaak anders is als het wordt voorgespiegeld.

De beste optie die u voor een geslaagde hengelsportvakantie kunt kiezen is dus inderdaad mensen of gespecialiseerde bureaus raadplegen die daar eerlijk over kunnen adviseren. Over onze vistrip naar Denemarken in mei van dit jaar, kan ik gelukkig veel positievere dingen melden. Deze reis was dan ook gedegen voorbereid!
 
De keuze voor Langeland
De vistrip naar Noorwegen moest deze keer een jaartje overslaan, maar een weekje Langeland zou moeten kunnen en bleek eigenlijk toch best betaalbaar! Gezinsleden blijven thuis, mijn maten en ik kunnen ons volledig concentreren op de hengelsport.

Het is de vijfde keer dat ik naar Denemarken reis, waarvan voor de tweede keer naar Spodsbjerg, dé havenstad van het eiland Langeland. De overige keren was ik in Rye in Midden Jutland, waar ik in de Knudsø mijn eerste Deense snoekbaarzen “aan de tand” wist te voelen en twee keer helemaal links bovenaan in het havenstadje Hanstholm, waar met de spinhengel vooral vanaf de zuidpier op makreel en platvis werd gevist.

Toen we in 2008 voor de eerste keer vanuit de haven van Spodsbjerg met mijn nieuwe boot gingen “proefvissen” hadden we niet zo veel gevangen. Reden: mijn medereizigers waren niet alléén geïnteresseerd in sportvissen, ze wilden vooral meer van het land en de gewoonten zien. Bovendien was ik fysiek niet helemaal in orde, dus werd er maar een enkele keer en niet al te lang gevist.

Op dat moment was de kabeljauwstand in de Deense kustwateren voor mijn gevoel op haar dieptepunt. Ik vond het daarom vooral vreemd dat er zo weinig controle op de minimummaten van vooral de kabeljauw was. Hele volkstammen namen talloze babygulletjes mee, filetjes waar je zo doorheen kon kijken! Hebzucht ten top.

Via de websites van vooral Kees Michielsen uit Rijen, hield ik me daarna verder op de hoogte van onder andere de vangstberichten en verwonderde mij dat er steeds meer mooie vissen werden gevangen. Kees is een sportvisser in hart en nieren en heeft, samen met zijn vrouw Ingrid, Langeland diep in zijn vissershart gesloten.

Als het even kan, gaat hij er zelfs meerdere keren per jaar naar toe, daarbij vaak vergezeld van Ingrid die ook graag een visje mag vangen. Hij is ook niet te flauw om de coördinaten van zijn gevonden hotspots prijs te geven, zodat zijn website steeds vaker door de Nederlandse sportvissers wordt bezocht.

Spodsbjerg, Langeland
Zaterdag 19 mei 2012. Een rit van dik 11 uur zit er op. Harrie, Wim en ik hadden onderweg ’n keer of 4  gestopt om de benen te strekken en de nodige sanitaire behoeften te doen. Om 13.30 uur stapten we het kantoor van Novasol in Rudkøbing binnen om de sleutel van het huisje en de visvergunningen op te halen.

Daar met medewerkster Anna de problemen besproken die sommige sportvissers hadden ondervonden bij de eindschoonmaak. Soms werd er volgens hun, onterecht geld ingehouden voor de extra schoonmaak. Het was een verhelderend gesprek waarbij bleek dat men er bij Novasol alles aan wil doen om het de gasten naar de zin te maken. Blijkbaar waren er de laatste tijd enkele dingetjes fout gegaan.

Overigens moet ik er bij vertellen dat onze ervaringen met Novasol / Dansommer tot nu toe bijzonder goed zijn! Achteraf blijkt, dat een aantal mensen die de moeite hadden genomen om bij Novasol te reageren, toch nog werden gecompenseerd.

Voor de eerste keer driftend op kabeljauw
Na een kilometer of 9 te hebben gereden kwamen we bij ons vakantieonderkomen voor de komende 7 dagen. Gezellig, knus, alles erop en eraan, maar helaas geen WIFI. Maar ja, dat overleven we wel.

Huisje ingericht, boot in de haven getrailerd, de ligplaats voor 1 week betaald aan de havenmeester en dan naar het verblijf voor een goede maaltijd, waarbij Wim als eerste zijn kookkunsten tentoonspreidde. Afwassen en na enkele slaapmutsjes snel naar bed.

De volgende dag waren we al vroeg uit de veren, de nachtegaal zong zelfs zijn lied nog steeds in de bosjes vlak bij het huisje. Een goed ontbijt en een kop Hollandse koffie schudde ons helemaal wakker. Eenmaal op het water, stond er een noordwestenwind van naar schatting 4 Beaufort.

Als we niet te ver uit de kant waren was het redelijk goed te doen. We visten op een diepte tussen de 20 en 25 meter op de rand van de vaargeul, recht voor de haven waar we af en toe rekening moesten houden met de veerboot tussen Spodsbjerg en Tars. We vingen eigenlijk niet slecht, maar de meeste gulletjes waren onder de limiet die we onszelf hadden gesteld van 50 cm. Rond het middaguur werden de golven te hoog en zochten we de haven op. Twee mooie gullen gingen mee.


Eerste visdag, Harrie vangt de eerste vis.


De eerste leuke gul voor Peter.

Ankervisserij op platvis
In de hengelsportwinkel waar Ole Dehn vroeger zijn waren verkocht (en misschien nu nog?) kochten we 75 zagers. Na het eten weer het water op, deze maal geankerd gaan vissen ten noorden van de haven, op een onderwater-schiereiland van 7 meter diep. De wind kwam schuin vanaf het land.

Binnen de minuut stond de 80-140 grams hengel van Harrie al hartstikke krom. Dikke scharren kwamen in de boot, soms met twee tegelijk aan de zelf geknoopte paternoster. Ook ik mocht deelnemen aan dit scharrenfestijn, maar wat aantallen betreft spande Harrie de kroon. Wim viste aan de andere zijde van de boot en kreeg veel minder beet. Toen hij ook op de ondiepere plaat gooide ging het wat beter.


Harrie vangt de meeste en vaak 2 tegelijk.

Nadat de stroming  er na een uurtje of 2 tot 2,5 uitging, kregen we helemaal geen beet meer en hielden we het voor gezien. Een bijna volle emmer schar konden we meenemen voor de vriezer.

Verkeerde wind
De volgende 4 dagen draaide de wind en kwam vol uit het oosten, recht op de kust en met kracht 4 à 5. Te hard voor ons om uit te varen. Wim en ik hadden het op maandag toch even geprobeerd, maar een klein uur later waren we alweer binnen. Ik was zo zeeziek als een (zee)hond!

We zijn de volgende dag aan de westkant gaan vissen in Lohals, geheel in het noorden van Langeland en daarbij tijdens de ± 25 kilometer lange rit ontzettend genoten van het afwisselende landschap. Op de havenpier erg leuke geepvisserij gehad, totdat ook hier de stroming wegviel en de wind er een tandje bij zette.


Geep op de pier van Lohals.

Woensdag ging de reis geheel naar het zuiden naar Bagenkop, dat aan de zuidwestkant van het eiland is gelegen. Ook hier weer leuke visserij. Deze keer gevist met een lepel en ook met de sbirulino met vlieg. Toch nog een kleine zeeforel kunnen vangen die uiteraard ook meteen weer terug mocht. Ook veel beet van geep gehad op de lepel, maar geen enkele bleef hangen tot op de kant.


Bij de haven van Bagenkop.


Sbirulino-visserij.

Op donderdag zijn we gaan vissen bij Ristinge Klint, ik op zeeforel met de sbirulino-montage en Wim en Harrie met grondlood en zagers op platvis. Onder het steile duin moest volgens de hengelsportwinkeliers een gerede kans zijn om een zeeforel te verleiden. Het bleef helaas bij een aantal mooie grote gepen die de roze garnaalimitatie uit de winkel van Angelcentrum Langeland wel zagen zitten. Harrie en Wim wisten een paar leuke botten te vangen.


Veel geep bij Ristinge Klint.

De laatste dag
Op vrijdag 25 mei, de verjaardag van onze oudste dochter, snel een sms-je gestuurd met de felicitaties en na een rap ontbijtje snel naar de haven, want de wind was gaan liggen. Volgens de mensen van Angelcentrum Langeland, de hengelsportwinkel waar een boot uit het huis steekt, was het vrij zeldzaam dat er zo lang een oostelijke wind waaide. Wij hadden dus behoorlijk pech!

Wim en ik voeren al om 07.00 uur uit en zochten via de Lowrance GPS naar een van de beste vangstregionen van de Langelandsbelt, de zogenaamde “blinde darm” op ongeveer 7 km varen vanuit de haven. Harrie was aan de oever gekluisterd, hij was door zijn rug gegaan.
Met de 40 pk Evinrude E-tec waren we snel ter plaatse.


De eerste gul aan de stil hangende shad.

De stroming kwam uit het zuiden en dreef ons aan de noordkant van deze blinde darm over een zeer gevarieerde bodem, tussen de 20 en 28 meter onder de kiel van de boot. Wim was de eerste die na een aanbeet de vis na zeker 10 minuten met veel moeite bij de boot kreeg. Het bleken 2 mooie gullen te zijn, 1 aan de Spro bijvanger, een zagerimitatie van 13,5 cm, en de ander aan een zelfgegoten 85 grams loodkop met daarop een 15 cm lange geel/rode shad. De broertjes of zusjes waren dik 70 cm!


Wim vangt er meteen 2 tegelijk.


Spro bijvanger ringworm 13,5 cm. champagnekleur.

We kregen heel veel beet en hoofdzakelijk op de bijvanger kwamen de gulletjes en gullen binnenboord. Toen ik mijn eerste sigaartje opstak en de Salty Shad Spinhengel onder mijn kont had geschoven, kreeg ik een klap op de hengel waarna deze vervolgens in een geweldige boog kwam te staan. Het werd een stevig gevecht waarbij de vis zich na ‘n dikke 5 minuten los wist te werken. Meteen laten zakken en het aas weer stil bij de bodem laten hangen. BAM! Weer een kromme hengel. Verdorie, wat zijn de vissen in de stroming toch sterk!


Ringworm in 2 kleuren: champagne en strawberry.

In het begin kreeg ik er geen beweging in en moest de slip zijn werk doen. Daarna kon ik langzaam meter na meter binnenhalen om na een poosje een dikke gul via de kieuwgreep binnenboord te halen. Ook Wim ging deze techniek toepassen en we kregen beet na beet. Vooral de grotere gullen meldden zich nu en werden allemaal aan de 15 cm shad gehaakt.


Prachtig mooie gullen aan de stilhanger.

Op den duur moesten we even een rustpauze inlassen en onze armspieren losschudden, wat een geweld! Tijdens deze driften moesten we onze ogen ook goed de kost blijven geven, de veerboot naar het eiland Lolland kwam geregeld in de buurt en dan was het credo: meteen de motor starten en terug naar het eerste waypoint bij de blinde darm.

Rond 14.00 uur in de middag werd de stroming zo sterk, dat een 115 gram loodkop niet meer aan de bodem te houden was en als je dan een vis aan de haak kreeg, moest de ander snel de hengel ophalen en de motor starten om tegen de stroom in te varen. Het leuke was er vanaf. Een zwaardere pilker bleek geen optie omdat die na enkele stuiters vast kwam te hangen en werd verspeeld.

Kein Blut im Filetierraum!
Met 17 grote gullen in de boot (zeker 50 gulletjes en gullen teruggezet!) terug naar de haven. De wind was weer op komen zetten naar kracht 4, dus slachten en fileren in de boot was voor ons onmogelijk, vanwege het ziek worden. We vroegen aan de havenmeester of we tegen betaling de fileerruimte mochten gebruiken.

Helaas, het mocht, maar de vissen moesten reeds ontdaan zijn van ingewanden en kop. Letterlijk zei hij: “Ich will kein Blut im Filetierraum!” Dat vind ik dan wel een nadeel. In Noorwegen mag je bijna overal de vangst binnenbrengen en in de fileerruimte verwerken, waarna je de overblijfselen weer minstens 200 meter buiten de haven kunt dumpen in het water.

De resten worden gegarandeerd door andere onderwaterwezens en meeuwen geapprecieerd. Waarschijnlijk heeft men er in Spodsbjerg geen goede ervaringen mee, maar overal in de wereld lopen er mensen rond die het niet zo nauw nemen en dan druk ik me nog zachtjes uit!

Op zaterdag waren we vroeg uit de veren. We moesten immers om 10.00 uur het huisje hebben verlaten om vervolgens de sleutel weer in te leveren bij Novasol in Rudkøbing.
Terugkijkend hebben we een heel mooie en leuke vakantie mogen beleven. Eigenlijk was het niet erg dat we niet iedere dag konden uitvaren, anders hadden we de rest van het eiland niet kunnen ontdekken. Gelukkig konden we er toch een dag naar de ‘sportvisser-gym’, waar de spieren flink hadden moeten werken.


Anderhalf uur file op de terugweg.

Service center?
Bij thuiskomst werden de hengels, reels en molens nog eens grondig nagereinigd. De spoel van mijn geweldige Twinpower 6000 miste aan de binnenkant ineens een klemringetje, welke het veertje van het rateltandwieltje op de plaats moet houden. Waarschijnlijk te enthousiast geborsteld. Een mailtje gestuurd naar een gerenommeerde hengelsportzaak die volgens het web ook het merk vertegenwoordigt en ook service verleent en spullen repareert van dit merk. Filialen in Venlo en Roermond, voor mij redelijk dichtbij.

Nadat ik na een week nog geen antwoord had gehad op mijn mail, eerst gebeld met het filiaal in Roermond. Daar verwees men mij door naar Venlo, waar men volgens de verkoper veel meer onderdelen zou hebben. De verkoper daar vertelde mij dat hij de mail had gelezen, maar niet van plan was om er verder tijd aan te besteden. “De ringetjes kostten geen drol en leverden dus te weinig op,” waren zijn letterlijke woorden.

Waarschijnlijk schrok hij van mijn reactie en zegde even later toe om er achteraan te gaan en mij een berichtje te sturen. Tot nu toe nog steeds geen bericht uit Venlo. Gelukkig kreeg ik bij Nipro Hengelsport wel gehoor en zal men mij de gevraagde ringetjes toesturen. De reactie van de verkoper over zijn collega in Venlo, zal ik u besparen.

Enkele wetenswaardigheden en tips
Langeland is een langgerekt eiland van dik 52 km lang en 10 km breed, ten oosten van het grote eiland Funen. Vanaf het Deense schiereiland bereikbaar over 2 vrij toegankelijke bruggen.

De Langelandbelt aan de oostkant is erg visrijk, maar vooral te bevissen met een boot vanwege de ver in zee lopende, ondiepe stranden. Maar op bepaalde plaatsen kunt u er zeker op zeeforel vissen en ook op platvis, waaronder soms mooie tarbot.

De Deense regering zet jaarlijks tienduizenden zeeforellen uit, hetgeen wordt betaald uit de pot van vergunningenopbrengst. Misschien ook een goed idee voor kweekzeebaars in Nederland?

Aan de westkant is vooral ook de zeeforel en geepvisserij belangrijk. De vangst van grotere kabeljauw vanuit de boot is er een stuk minder, het is er ook minder diep.

Het is vrij dun bevolkt (dik 14.000 inwoners) met concentraties vooral in de stadjes Rudkøbing, Tranekær, Lohals, Humble en Bagekop. Al deze stadjes zijn zeker een bezoekje waard. Vooral het rustieke straalt er vanaf!

Om in de Deense zee te mogen vissen heeft iedereen vanaf 18 tot 65 lentes een vergunning nodig. Weekvergunning € 17,50, jaarvergunning € 25,00. Wilt u meer daarover weten, lees dan verder op:
http://www.dfb.nl/content/885/informatie+over+visakte+in+denemarken.html

Goede tips, coördinaten en vangstberichten vind u vooral op de website van Kees Michielsen: www.zeevissenlangeland.nl

Ook Rob Puijk uit Oudenhoorn heeft een aantal vangstberichten van bezoekers op zijn site:
www.robsvisserij.nl

Wilt u een dagje gericht gaan vissen op tarbot of andere platvissen, kunt u dit boeken bij de in Denemarken woonachtige Belg Leonard Muys, die vooral leeft van de visgidserij. Website: http://www.zeevissen-langeland.dk

En mocht u besluiten om een week met leuk wat vis te boeken op dit eiland, zijn er een aantal gerenommeerde adressen.

Een huisje kunt u huren (vooral in het voorjaar en najaar heeft men interessante prijzen!) bij het hierboven reeds genoemde reisbureau Novasol: www.novasol.nl

IBI bootsverleih verhuurt bootjes en ook enkele vakantiehuisjes: www.bootsverleih.dk/

Voor aas en een groot hengelsportassortiment kunt u in Spodsbjerg terecht bij het Duitse echtpaar Chris & Thomas Reinhardt: www.angelcentrum.dk

En mocht u goede loodkoppen en shads willen bestellen, neem dan contact op met info@dufish.nl. De webshop is op dit moment nog in aanbouw, maar via de mail kunt u zeker ook bestellen.

Ik wens u veel visplezier en succes op het Scandinavische eiland, ongeveer 800 km rijden vanaf centraal Nederland.

Sportvissersgroet,
Peter Gerits

ANDEREN LAZEN OOK