TotalFishing

Een visdag naar de haaien

Door Alex Drapers

Normaal gesproken zou je zeggen dat dat niet erg positief klinkt. Behalve natuurlijk als het een visdag op Blauwe Haai vanuit Cobh, Ierland is! Net zoals met de blonde roggen was ook hier weer alles perfect geregeld door Kevin Murphy van het Bella Vista Hotel in Cork. En hoewel de deining en de wind vrij stevig waren, verzekerde hij mij dat het volkomen veilig zou zijn…

En zo kwam het dat ik om half 10, erg schappelijke tijd, samen met Pat het kleine jachthaventje van Marlogue uitkachelde in een van de schitterende Warrior-boten van het Bella Vista hotel. In de monding van de haven proberen we met een 3 meter hoge deining een kistje makreel te vangen voor de benodigde Rubby Dubby.

Een mengsel van fijn gehakte makreel, zemelen en levertraan in een uienzak wordt overboord gehangen om de haaien te lokken. Het vangen van makreel ging gelukkig vrij makkelijk en een kleine drie kwartier en 200 makrelen later begon de anderhalf uur durende tocht naar de haaigronden.

Uiteindelijk legt Pat de boot op 20 mijl uit de kust stil boven 100 meter water. Hier moet het gaan gebeuren! Allereerst moet natuurlijk de Rubby Dubby gemaakt en daarvoor had Pat gemakshalve een gehaktmolen meegenomen. En dus werden er 150 makrelen tot moes gemaald wat ik met blote handen vanaf de baitboard in een grote emmer stond te scheppen. Vermengd met zemelen en levertraan werd het gekneed tot een soort dikke pasta die in een uienzak overboord gehangen wordt en daar langzaam uiteenvalt in een enorm vettig voerspoor. Belangrijk is dat dit voerspoor niet onderbroken word, want dan kunnen de haaien het aas niet meer vinden!

Qua materiaal gebruikten Pat een 20-ponds hengel met Daiwa reel en ik een 30 lbs hengel met de good old Shimano TLD 2-speed. Allebei een 30 lbs hoofdlijn en daaronder een 4 meter lange 200 lbs stalen onderlijn om het doorbijten en doorschuren van de lijn te voorkomen. Als haak een forse 10/0 en als aas een hele makreelflapper. Dat is een makreel met de ruggengraat eruit gefileerd wat lekker bloederig een beetje op en neer wappert in de stroming.

Pat zette mijn hengel op 10 meter diep en bevestigde een oranje ballon voor de dutchman om de makreel op diepte te houden. Lijn bijgeven tot 20 meter achter de boot en ballonnetje turen maar! Ondertussen is Pat zijn eigen makreel in het water aan het laten zakken als op dat moment de lijn al uit zijn handen wordt getrokken door een haai! Snel geeft hij de hengel aan mij en begint het dek op te ruimen.

Wow, na 2 minuten hebben we er al een te pakken! Dat had ik in mijn stoutste dromen niet durven dromen! Helaas schiet de haai na een minuut of 3 en een bloedstollende run los. Ik draai de kapot gescheurde makreel binnen en Pat vervangt deze door een nieuwe flapper. Opnieuw laat hij de makreel naast de boot zakken om deze op 5 meter diep vast te zetten met een ballon, maar opnieuw word deze direct gegrepen door een haai!

Op dat moment zie ik een haai met zijn neus tegen mijn ballon aantikken en naar beneden duiken. Zzzzzzzz! Ik zet de reel uit de vrijloop, laat de lijn straklopen en sla 2 keer keihard aan. Ha, staan we binnen het kwartier allebei tegelijk een haai te drillen!

Helaas schiet bij mij ook deze haai los, het zit me tot dan toe nog niet echt mee! Pat drilt zijn haai tot bij de boot en geeft de hengel aan mij zodat hij de onderlijn kan pakken en de haai bij de boot kan halen. Althans, dat was het idee…

De haai heeft andere plannen en giert er weer vandoor, zodat ook ik eens echt kan voelen hoe sterk deze prachtige vissen zijn. Gelukkig heb ik de haai vrij vlot, na een minuutje of 10, weer bij de boot. Mijn gids pakt de borstvin, ik de staartvin en samen tillen we de vis aan boord.

Aan boord onthaken we de vis en we schatten haar op rond de 70 lbs. Zo de eerste vis is binnen! Mijn dag is al echt helemaal geslaagd en nog geen uur oud! Als we haar terugzetten zien we dat de zak rubby dubby niet meer aan de boot hangt, het touwtje is waarschijnlijk doorgesleten door de ruwe huid van de haai. Omdat we net zo’n goed spoor hadden wat vol lag met haaien besluit Pat om de drift opnieuw te beginnen. We varen terug, hangen een nieuwe zak rubby dubby overboord, zetten de hengels opnieuw uit en gaan rustig zitten voor de lunch.

Op de GPS zien we dat we, hoe bestaat het, op enkele meters van de vorige drift liggen! Met zijn lunch nog in zijn mond, wijst mijn Ierse visgenoot aan dat we hier ongeveer de eerste aanbeet kregen en geloof het of niet maar op dat moment schreeuwt mijn reel het weer uit! Terwijl mijn lunch door de hele boot vliegt pak ik mijn hengel, zet de reel uit de vrijloop en laat de lijn straklopen. Bam, ik sla aan, hangen.

De haai neemt direct een run, maar voelt kleiner aan dan de vis van Pat. Na een minuutje of 10 ligt ze naast de boot en Pat tilt haar aan boord. Hoewel het geen monster is, is ze prachtig blauw en 100% een haai. Doelstelling geslaagd.

Twee vissen in de pocket en volgens Pat hebben we nog genoeg rubby dubby om nog twee haaien te vangen! “Ok, dan gaan we nog even door!” denk ik. Ik geloof niet echt in nog meer haaien, kan deze dag echt nog mooier worden?

We brengen alles weer in gereedheid en voor het eerste vandaag is er de tijd om tussen het wachten door te vissen op geep. Ook deze vis had ik nog nooit gevangen dus ook hierbij is de blijdschap groot als de eerste langsnavel zich aandient op mijn 20-grams spinhengel. We vangen allebei wat geep maar houden tussendoor steeds angstvallig een oog op onze ballen.

Op een gegeven moment is het over met het gepenbal, iets wat betekent dat er weer een haai in de nabijheid is! Ik zit op het puntje van mijn stoel want het kan zomaar zijn dat hij weer mijn ballon pakt! Opeens zien we dat de ballon van Pat tegen de stroom in, richting mijn ballon gaat. Daar dat niet zomaar kan, heeft een haai waarschijnlijk de makreel opgepakt en zwemt er mee weg. Recht over mijn ballon heen!

Pat slaat aan, maar de haai zit niet aan de haak. We draaien onze lijnen een stukje binnen om de ballonnen uit de knoop te halen. Ik heb mijn hoofdlijn en Pat zijn ballon in mijn hand als ik ineens voel dat er een flinke ruk wordt gegeven aan mijn hoofdlijn. Een haai heeft mijn makreel gepakt! Zo goed en zo kwaad als het gaat halen we onze lijnen uit de knoop en dan kan het feest beginnen. Deze vis voelt een stuk zwaarder en blijft erg diep.

Elke keer als ik een meter terug win pakt ze er weer twee. Soms is er gewoon geen beweging in te krijgen, zoiets heb ik nog nooit gevoeld! Langzaam maar zeker voel ik dat de vis moe begint te worden en komt ze dichter bij de boot. Als ik de eerste wartel van de onderlijn zie buig ik me voorover om over de reling te kijken. Bijna kan ik de vis zien, zij ziet mij wel en dat is een aanleiding om maar weer eens aan een enorme run te beginnen.

Dit tot groot vermaak van Pat, die ervan geniet om te zien hoe mijn armen langzaam beginnen te verzuren en ik steeds meer moeite heb de vis bij de boot te krijgen. Gelukkig ligt ze een 10 minuten later weer naast de boot en met moeite tillen we haar aan boord. Ze is enorm! Voor mij, Pat lijkt niet gigantisch onder de indruk… We schatten haar rond de 90 lbs en 185 cm (de breedte van de boot is 180 en ze was groter dan de breedte van de boot). Wat een vis!

We zetten haar weer over boord aan de rechter kant van de boot, draaien ons om en zien weer een grote haai zwemmen aan de andere kant. Wat een gekkenhuis! Ze zwemt een rondje rond de boot en zwemt dan langs met een makreel in haar bek en Pat’s ballon erachter aan! Ook hij kan aan de bak en een kwartier later ligt er een vis van 80 lbs naast de boot. We onthaken haar in de boot en hangen de allerlaatste zak rubby dubby overboord. Zo, we staan op vier stuks; 70, 30, 90 en 80 lbs, geen slechte dag tot nu toe zeg!

Tien minuutjes later dient de laatste haai van de dag zich aan. Alleen niet aan een hengel, maar hangend aan de zak rubby dubby! Ik begin aan een potje touwtrekken met het beest en die bijt de zak doormidden. Het blijven natuurlijk wel haaien… Snel draai ik mijn makreel binnen en zodra deze in het zicht komt, schiet de haai erop af en pakt de makreel. Hangen! Dit dappere haaitje is volgens Pat een van de kleinste die hij ooit gevangen heeft en met 20 lbs is het inderdaad bepaald geen monster, maar deze is wel makkelijker vast te houden voor een mooie foto!