De geheimen van Oman

Oman herbergt nog vele geheimen…

Door Bert Goeree en Bram Bokkers

Het sultanaat Oman, grenzend aan de Verenigde Arabische Emiraten, Saudi Arabië en Yemen in het zuiden, beschikt over een totale kustlijn van 1700 kilometer. In de meest zuidelijke provincie Dhofar bevindt zich de tweede grootste stad van Oman, Salalah. Een tropische sfeer gecreëerd door de duizenden kokospalmen en de vele fruitplantages.

... duizenden kokospalmen…

Hier, in dit nog vrijwel onontgonnen deel van de Indische Oceaan liggen alle ingrediënten voorhanden voor een waar visparadijs. Stromingen vanuit enorme dieptes van ruim 2000 kilometer botsen hier tegen een onderwatermassief, daarmee een ideaal leefklimaat creërend voor een diversiteit aan pelagische vissoorten.

Zo vinden jaarlijks de grote scholen zeilvis aangetrokken door de scholen sardien hun weg naar de ondiepe kuststrook. Zo hadden wij reeds op een eerdere expeditie aan den lijve ondervonden dat zeven van deze zwaarddragers gelijktijdig gehaakt werden, om nog maar te zwijgen over double- en triple hook up’s. Verhalen over grote geelvintonijn van 50kg+ deden de ronde.

Genoeg diversiteit.

Wij hadden ook al gehoord over marlijnvangsten met privé boten nabij de Hallanniyat eilanden en een recentelijk expeditie tezamen met Capt. Greg Heinricks expeditie leverde maar liefst 20 strikes van blauwe- en zwarte marlijn op nabij Salalah.  Wij wisten van de aanwezigheid van een enorme diversiteit aan light tackle vissoorten als dorado, wahoo, queenfish, bonito, G.T. en wolfsharing.

Als klap op de vuurpijl vingen we hier vorig jaar tijdens een strandvisexpeditie diverse grote spottail- en citroenhaaien tot 80kg vanaf het strand. Ook gitaar- en pijlstaartroggen bleken hier geen uitzondering. We konden dan ook nauwelijks wachten eindelijk weer in Salalah aan boord van de 31’ Proliner Azzan II te stappen.

Spottail- en citroenhaaien tot 80kg vanaf het strand.

Altijd mogelijkheid te switchen…

We hadden gehoord dat de kust van Oman met de naweeën van een Red Tide te maken had. Een Red Tide is een natuurverschijnsel waarbij algen vanaf de zeebodem naar de bovenste waterlaag worden getransporteerd waardoor de waterkleur beïnvloed kan worden. Dat dit over het algemeen niet heel gunstig is voor de visserij moge duidelijk zijn.

Voor ons betekende dit deze trip dat de aasvis nog niet in aantallen gearriveerd waren en dat daarmee ook de zeilvis nog maar net begonnen was zijn opwachting te maken. We zouden er tijdens onze trip diverse zien springen, enkele toonden weliswaar interesse in onze lures maar ze bleken nog enorm kieskeurig te zijn. Uiteindelijk zouden we er slechts één weten te vangen.

Dromen die waarheid kunnen worden.

In de voorbereiding hadden we met diverse scenario’s rekening gehouden en een arsenaal aan lichte spin- en vlieghengels meegenomen, deze zouden nu zeker goed van pas komen. Dit is het mooie aan een veelzijdige bestemming als Salalah, er zijn altijd mogelijkheden te switchen waardoor teleurstellingen tot een minimum beperkt blijven.

Geen genoeg

Hoge ruige kliffen bepalen de kustlijn wanneer we met de Azzan 2 verder zuidelijk naar Al-Mughsayl varen. We moesten even op zoek naar de plek waar de scholen sardien zich bevonden en blijkbaar waren we niet de enigen die hiervan op de hoogte waren.

Al vanuit de verte zien we tientallen duikende visdiefjes en fregatvogels, dichterbij gekomen zien we locale vissers die met werpnetten druk in de weer zijn, hun boten liggen werkelijk afgeladen met vis. Het gebeurt hier blijkbaar allemaal als we nu ook diverse dolfijnen in dit tafeltje-dek-je gaan deelnemen. We vergaren snel genoeg sardientjes die als aasvissen moeten fungeren vandaag.

Locale vissers die met werpnetten druk in de weer zijn.

In het kraakheldere water zien we verderop scholen met snel zwemmende vissen om de paniekerige sardien cirkelen. We hebben aanvankelijk nog geen idee om wat vissen het hier gaat en besluiten een poging te wagen. Het kunstaas heeft het water nog maar nauwelijks geraakt of er volgt een bloedsnelle aanbeet en wordt binnen luttele seconden tientallen meters lijn van mijn spoel getrokken.

Onmiskenbaar tonijnachtigen, het blijkt inderdaad te gaan om little tunny’s, kleine tonijnen die hier tot 12 kilogram worden gevangen. Als kunstaas vissen we met poppers aan spinhengels tot 100 gram. Verschrikkelijk harde aanbeten zijn het gevolg, werkelijk verbazingwekkend hoe sterk deze kleine krachtpatsers zijn. Het blijkt een zeer spannende manier van vissen waar we maar geen genoeg van kunnen krijgen.

Geen wonder, het is dan ook allemaal erg visueel; eerst volgt het speuren naar de snelzwemmende kleine schooltjes vis en dan zorgen dat het kunstaas precies voor de school geplaatst wordt. Later in de week zouden we nog meerdere vissoorten aan poppers vangen waaronder dorado’s, queenfish, een diversiteit tonijnen en zelf ook Giant Trevally’s dienen zich aan. Deze laatste komt langs de kust van Oman veelvuldig voor maar vermoedelijk door de Red Tide leken nu alleen de kleinere exemplaren aanwezig.

Verschrikkelijk harde aanbeten.

Ontmoeting met een ‘grote der aarde’

Ineens meent Chris in de verte een zeilvis te zien en nu zien wij ook het sikkelvormig vinnetje boven het spiegelgladde wateroppervlak uitsteken. De koers wordt snel verlegd, maar eenmaal dichterbij gekomen doemt een reusachtige vis op; het blijkt om een walvishaai te gaan. De vis ligt gewoon rustig te zonnen en wordt nieuwsgierig wanneer hij onze boot ziet naderen.

Meerdere keren zwemt hij onder de boot door. Het blijkt een jong exemplaar te zijn met een afmeting van ongeveer zes meter. Chris vraagt of ik met hem wil zwemmen, en dat is niet tegen dovemansoren gezegd. Ik laat me in het water zakken en de boot neemt rustig wat meer afstand. De vis komt langzaam op me afzwemmen en bij het passeren streel ik hem voorzichtig langs zijn kop.

Grote der aarde.

Ik pak zijn rugvin en laat me langzaam voortrekken. Duidelijk voel ik de krachtige slagen van zijn staart achter me door het water slaan. Door mijn duikbril zie ik de vis naar mij kijken en denken “wat heb ik nu weer aan mijn lijf hangen”. Dit duurt een paar minuten maar het lijken wel uren.

Wanneer de vis meer de diepte opzoekt laat ik los. Dit was een fantastische belevenis en echt iets voor ”once in a live time”. Mijn dag kon niet meer kapot en eenmaal terug op de boot zie ik de vis in mijn gedachten nog voor me, prachtig!

Over vliegvissen en containerschepen

Naast het slepend vissen en popperen wilden we ook graag vliegvissen. En dat kan hier perfect; Salalah is een containerhaven, dit houdt in dat vlak onder de kust vele containerschepen voor anker liggen die wachten op toestemming de haven binnen te mogen varen. Sommige schepen blijven meerdere dagen voor anker liggen en vormen daarmee een ideale schuilplaats voor kleine vis wat uiteraard weer grotere rovers aantrekt.

We konden duidelijk merken dat de angst voor de Somalische piraten er bij de zeelui goed inzat, aangezien bij onze nadering de scheepstoeter steevast werd gebruikt om duidelijk te maken dat onze aanwezigheid niet bijzonder gewaardeerd werd en we met verrekijkers goed in de gaten werden gehouden.

De enigen die echter wel degelijk iets van ons te vrezen hebben zijn de dorado’s, en verschillende tonijnen soorten. Al snel beland Bert zijn streamer in de richting van de steven van het immense schip. In het heldere water kan de streamer tijdens het binnenstrippen goed gevolgd worden. Binnen no-time doemen er twee blauwe vinnetjes op, een seconde later volgt er een loeiharde aanbeet.

Loeiharde aanbeet.

Binnen luttele seconden is de vliegenlijn volledig van de spoel afgetrokken en wordt de vis op de backing gedrild. Wat een enorme kick om een dorado van ruim een meter lengte te voelen bonken op een AFTMA #8! Op deze manier zouden we tientallen little tunny’s en vele dorado’s vangen.

Ondertussen struin ik met een licht pilkertje de bodem en hogere waterlagen af op zoek naar alles wat interesse heeft. Vrijwel iedere worp levert vis op. Weer vang ik diverse tonijntjes, grote horsmakrelen soorten, groupers en ja, zelfs een bonefish op 30 meter diepte! De meest opvallende vis blijkt een ruim één meter lange rode kornetvis.

Vanuit diepere regionen.

We experimenteren  heel de week en steeds weer bieden zich ander vissoorten aan gevangen op diverse manieren. De gevarieerde visserij zorgt ervoor dat onze trip op een of andere manier sneller verloopt dan we eigenlijk willen. Over één ding zijn we het eens: “het veelzijdige Oman heeft bij lange na nog niet haar geheimen heeft prijsgegeven.”

Bert en Bram.

Wil je informatie over deze of andere vistrips? Neem dan gerust contact op met Bert Goeree van Tight Lines Visreizen, mailen kan naar info@tightlines.nl of bel met + 31 180 434 788.

Informatie over Oman is verkrijgbaar via het Omaans Verkeersburo: +31 (0)20 6541565 of www.visitoman.nl

Meer informatie kun je ook vinden op de website van Bert: www.tightlines.nl