Chileens Pataginia
Door Peter Elberse
Maart 2003, samen met vismaat Kees Trommelen vliegen we van Amsterdam via Madrid naar Santiago de Chile. Van daaruit door naar Coyhaique. Een reis van alles bij elkaar zo’n dertig uur. Op de luchthaven van Balmaceda staat de huurauto klaar. Een vierwielaangedreven pick-up. Het avontuur kan beginnen!
“Een pick up is een must op weg naar de betere stekken” We trekken naar het zuiden en gaan op weg naar de diepste punt die in Chili met de auto te bereiken is, Villa O’Higgens. Na een vijftig kilometer rijden verandert de verharde weg in een zandpad. We kijken elkaar aan en realiseren ons dat we nog zo’n zeshonderd kilometer moeten rijden. Dat wordt een ruige tocht! ’s Avonds laat komen we aan in Cochrane. Hier stroomt de Rio Cochrane, een kraakheldere rivier. De tocht hiernaartoe was adembenemend. Prachtige natuur en prachtige besneeuwde bergen. Dat laatste baarde ons echter na een dag rijden behoorlijk zorgen. We hadden tijdens de reis geen enkele heldere rivier gezien. Alleen maar rivieren vol met smeltwater. We hadden maar drie auto’s gezien en voelden ons wel avonturier. Dat maakte veel goed. Cochrane is een dorp alwaar een paar duizend mensen wonen. Na een beetje rondrijden vonden we een mooi motel helemaal van hout gemaakt. We ondergingen een welkom ontvangst.
“Een adembenemende omgeving” De volgende ochtend zijn we direct een vergunning gaan kopen. Omgerekend kwam deze jaarvergunning op ongeveer 7 Euro. De Rio Cochrane is een prachtige rivier. Een beetje te toegankelijk als je het mij vraagt maar hij is wel turqoise van kleur en er zit veel vis. Regenboog- en bruine forellen. Omdat we laat in het jaar waren (Chileense herfst) was de meeste actie te behalen met streamervisserij. Stroomafwaards met woolly buggers en strippen maar. Ik verspeelde een hele dikke bruine forel en daarom bleef in twee dagen vissen een regenboog van 60cm de grootste gevangen vis. De meeste vissen waren echter 30 tot 45cm.
De reis ging verder. Wederom door een adembenemende natuur vol met besneeuwde bergen en langs met smeltwater gevulde rivieren. In Villa O’Higgens reden we werkelijk naar het einde van de weg. Daar hield het op. In het dorpje alwaar een paar honderd mensen wonen hadden we snel een slaapplaats gevonden. Hospedaje Patagonia was de naam en we werden wederom met open armen ontvangen door de eigenaren, een stel van zo’n zestig jaar oud. We vroegen of we nog wat konden eten. Geen probleem, maar in plaats van de kaart te presenteren ging het stel de keuken in en begon te koken. Geweldig! Eten wat de pot schaft. Flesje wijn erbij. Perfect!
“Prachtig water” De mooiste visserij vonden we uiteindelijk in Lago Clara. Een prachtig meer alwaar de bruine forellen aan het ‘cruisen’ waren. Zichtvisserij dus, en daar waren we naar op zoek. Het was moeilijk vissen omdat de bebossing tot aan de oevers groeide en daar waar dat niet het geval was groeide het riet tot twintig meter het water in. Waden was door de zachte bodem onmogelijk. We hebben echt moeten werken voor onze vissen. Aan het einde van de dag hadden we er drie gevangen. Allemaal 45 tot 55cm. Een van de mooiste dagen uit mijn leven.
“Ze stonden er echt wel” Chileens Patagonia is een prachtig land. De mensen zijn er helemaal top. Helaas spreken ze alleen Spaans maar met gebarentaal en een heel klein beetje Spaans kom je een heel eind. Wij hadden helaas geen belly boat meegenomen omdat we eigenlijk riviervissers zijn en dus altijd op zoek naar zichtvisserij in helder ‘stromend’ water. Een belly boat is echter wel een must voor het vissen in Chileens Patagonia. De meeste meren heb je voor jezelf (wij hebben zelfs in 17 dagen geen enkele visser gezien) en als wij de forellen al vanaf de kant kunnen vangen dan weet ik zeker dat je met een belly boat heel veel vis gaat vangen…
“Een van de mooiste dagen uit mijn leven…”
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
