Cabo Verde 2011

Cabo Verde 2011

Door Leon van Hagen

“Tja…”, was de eerste gedachte bij de vraag waar dit jaar eens op vakantie zouden gaan! Door omstandigheden zouden we maar een weekje weg kunnen en de 10 a 12 uur vliegen naar de Caribean was een beetje de drempel om dit te gaan ondernemen. Zo kwamen we uit bij Cabo Verde, een eilandengroep op zo’n 400 kilometer voor de kust van Senegal en vanaf hier zo’n 6 uur vliegen.

Op zo’n 6 uurtjes vliegen…

Van de 10 eilanden kozen we uit Boa Vista, een dunbevolkt ongerept eiland waarvan het landschap veel doet denken aan dat uit western movies. In de voorbereiding niet heel veel gevonden op het internet met betrekking tot het vissen, wel genoeg om te zien dat er spectaculaire soorten zitten en het qua biggame vissen helemaal geweldig moest zijn. Het werd tijd om zelf eens een reishengel aan te schaffen in plaats van er altijd een te lenen van maatje Sjaak Nuyt. Het werd uiteindelijk de Penn Overseas, 5-delig en bij elkaar 3 meter, 20-80 gram. Verder verpakt in een harde kunststof koker die diagonaal in je koffer past.

Ik kan achteraf verklaren dat het een wereldding is, echt top voor dit soort ondernemingen. De Spro Blue Arc 6000 molen ging ook weer mee, dezelfde als vorig jaar in Noorwegen en Costa Rica. Op de spoelen 15/100 Powerpro voor het kunstaasvissen en een met 24 kg nylon voor het vissen met aas. Aan kunstaas vooral oppervlakte en sub-surface spul, maar uiteindelijk viel er alleen redelijk met de Yo-zuri 12 cm Mackerel te vissen.Verder wat stalen onderlijnen, grote haken en loodjes, alles paste precies in een doosje en was niet te zwaar.

Bij aankomst in het hotel dankte ik God op de blote knieën dat de wind aflandig was; met de beruchte Atlantische hoge brandingen en dan ook nog wind naar de kant toe, zou ik meteen uitgevist zijn… Nu viel er in ieder geval wat uit te werpen! De branding bleek echt heel hoog, met golven ertussen van 3,5 meter. Zwemmen is er echt levensgevaarlijk en zou ik iedereen afraden. Een aantal weken geleden was een Engelsman verdronken doordat hij niet meer terug naar de kant kon komen en een ander die met zijn rug naar de zee stond is levenslang verlamd geraakt doordat hij vermorzeld werd onder een enorme golf en zijn rug brak.

Eerste dag de kat uit de boom gekeken in de omgeving en langs het strand, zonsopgang gecheckt en ook gezien dat we in de week na springtij zaten. Om 05.00 uur opgestaan en naar de 24-uurs bar voor een paar bakken lokale koffie, meteen helemaal strak wakker! Net voor zonsopkomst (06.15) op het strand gaan staan, eerst een op zeker droge plek voor de tas met spullen uitgezocht.

Met uitproberen van wat kunstaas bleek alleen de popper dus brandingbestendig, alleen op de golf kreeg hij teveel snelheid en sputterde niet meer. Ander kunstaas werd verpletterd onder de rollers van de branding. Na de zevende hoogste golf kon je een paar keer inwerpen en goed aanbieden.

Met de popper is er goed te vissen.

De jackfish knalden er meteen op als pittbulls en zo werden er wat kleine exemplaren gevangen tot ineens een wat grotere zich aandiende die in gevecht veel overeenkomsten had met onze zeebaars. Niet normaal meer hoe ze in de hoge branding nog die kracht hebben om je slip stevig aan het werk te zetten. Na zo wat leuke visserij te hebben gehad kwam het eerste onheil in de vorm dat de anti-retour van mijn molen het begaf.

In de praktijk betekende dit dan dat mijn molen even hard voor- als achteruit draaide en je de slinger niet meer kon loslaten, mooi balen dus! Zodra de zon eenmaal goed door was hielden de vangsten op en was het klaar met de kunstaasvisserij. Tijd voor een heerlijk ontbijt en een luie dag aan het strand.

Krachtige sportvis.

Volgende dag wederom vroeg uit de veren de branding afschuimend, wat een genot al die aanbeten! Hoewel het geen hele grote vissen waren, gaven ze een fantastisch vermaak. Nooit gaan trekken als de brandingsgolf terug rolt, dan verspeel je veel vis. Met een schuin oog de zee goed in de gaten houdend, zag ik een meter of 50 uit de kant ineens het schitterende silhouet van een nurse shark.

Wow, deze was zeker 2 meter en automatisch wierp ik de popper in zijn richting en deze raakte op ongeveer 15 meter voor zijn neus het water. Hij reageerde onmiddellijk en viel aan, haaienvin boven het water uit, het hart zat in mijn keel. Bij de eerste aanraking sloeg ik te snel, de popper schoot een meter vooruit en de haai ging er schichtig vandoor! Na nog even uitstuiteren van de adrenaline lekker doorgevist en nog een paar jackfish gevangen. Er kwam ook wat variëteit in soorten, zoals een gitzwarte blackjack.

Gitzwarte blackjack.

Op de terugweg zag ik voor het hotel een drietal lieden vissen. Na inspectie bleek dat zij op haai stonden te vissen en eenmaal kennisgemaakt met Joe uit Essex (GB), liet hij foto’s zien van zijn vangsten tot nu toe. Een mooie nurse shark van het formaat dat ik had zien zwemmen die ochtend, wat kleine black tip reefsharks en met de boot had hij zo’n 8 wahoo’s, 2 grote tonijnen en een marlijn verspeeld. Ik was behoorlijk onder de indruk en meteen nog enthousiaster.

Prompt ving een Oostenrijker naast ons een schitterende black tip van een centimeter of 60, wat een mooie vis! Na deze met z’n drieën zo snel mogelijk onthaakt te hebben en teruggezet te hebben, kletsten we nog wat door. Joe was met name geïnteresseerd in het kunstaasvissen met de popper, hij had toch alles aan hengels en spullen bij zich op vakantie. We zouden elkaar de volgende dag wel weer zien in de vroege ochtend.

Gezelschap op het strand.

En ja hoor, volgende ochtend weer lekker aan het vissen en het kennelijk jaarlijkse ritueel was daar! Er was weer een zwerfhond die me gezelschap kwam houden, eerst wat schuw maar toch redelijk snel op zijn gemak. Ik stopte met kunstaasvissen en verruilde de popper voor een 60 grams loodje, wapperlijntje van 60/100 met stalen takeltje, grote dreg. Als aas knipte ik een stuk buik uit een eerder gevangen jackfish, ik had er 2 bewaard.

De nylonspoel erop gezet, ingeworpen en in het zand gestoken, schaar geblokkeerd voor de slinger in het zand geprikt. Allemaal niet ideaal, maar een en ander leek toch enigszins te werken. Maar goed, je moet wat! Ik begon meer stukken vis af te knippen en aan die hond te voeren, die kreeg de smaak te pakken! Toen ik hem de “verknipte” hele vis aanreikte, nam hij deze mee naar een verder niet-bekende locatie.

Prachtige black tip.

Plots kreeg ik een mooie doorbuiger op de hengel. Na enige seconden vol te hebben aangeslagen bleef de hengel krom staan en beuken, hier zat op zeker vis aan. Eenmaal de lastige branding doorvissend, staat de voorste brandingsgolf een 10e van een seconde als een glazen ruit voor je en daar zag ik een kleine haai worstelend tekeer gaan. Na de dril pakte ik deze prachtige black tip reefshark bij de staart en maakte snel wat foto’s, vlug onthaakt met de tang want de tanden waren al scherp zat van dit jonge dier, daar wil je geen vingers tussen hebben.

Een paar foto’s en z.s.m. weer terug in het water.

Na de foto’s dus snel weer terug de branding in waar hij in goede gezondheid weer weg zwom. Het was zo een leuke ochtend geworden en toen het te warm werd ben ik er mee opgehouden. We hadden bij de uitleg van de hostess te horen gekregen dat we beter geen boottrip bij haar konden boeken, omdat dit altijd op klachten uit was gelopen. Al mocht ze dit natuurlijk eigenlijk niet zeggen, ik was er erg blij mee! Ze zei dat we beter konden boeken bij Scuba Caribe op het strand, een soort watersportonderneming gelieerd aan de hotelketen.

Daar eenmaal geïnformeerd kon ik voor zo’n 180 euro exclusief 4 uur met de boot mee en dat zag ik dus wel zitten. Ja, dat had mooi kunnen zijn ware het niet dat er in het hotel en bij hen alleen met VISA-card geld op te nemen/te betalen was en niet met Mastercard. Dat was dus het tweede onheil deze reis, ik zag die trip mooi in rook opgaan. Anderzijds is het avontuurlijke kantvissen bij dit soort reizen een mooi alternatief.

De volgende morgen stond ik met Joe met de popper te gooien, maar er zat weinig vis. Ik ving er een en Joe even later met een makreellijntje ook een. Sharkbait genoeg dus en we schakelden over op de haaienonderlijn. Joe ving in die sessie 2 black tips en we verspeelden ook enkele aanbeten, ze zaten er kennelijk goed die ochtend. Soms kregen we een doorgebeten stalen onderlijn terug en runs die nauwelijks te houden waren met lijnbreuk tot gevolg. De golven waren dan ook vandaag weer een stuk hoger vlak voor volle maan.

Even later kwam mijn vrouw Simone ons vergezellen tot ik plots een goede aanbeet kreeg. Ik zette de haak en gaf de hengel aan Simone. Ze moest vol aan de bak maar vergat in alle commotie niet in de hengel te gaan hangen als de golf terug rolt. Een flinke zilveren vis sprong uit de branding en trok 24 kg nylon even in tweeën, toedeledoki! Ik zette er snel een nieuwe onderlijn en het op één na laatste loodje erop, had nog geluk eerder al wat loodjes van Joe te hebben gekregen, hij was vandaag voor het laatst. Ik wierp snel weer in en gaf de hengel aan Simoon.

Ze draaide de nylon lijn strak, de hengeltop hoog om zoveel mogelijk uit de voorste golf te blijven. Op een gegeven moment zag ik haar aanslaan. Toen ik vroeg of ze beet had, zei ze dat ze een beetje twijfelde, omdat het lastig was te voelen met die sterke branding. Bij het indraaien leek er even niets aan te zitten, maar al snel werd al beukend duidelijk dat er wel degelijk vis aan zat. De slip van de molen gierde het uit toen de vis er meervoudig vandoor ging! Ik coachte de dril (deze keer lieten we ons niet foppen door de terugrollende golven) en na enige minuten rende ik een stukje het water in en greep de black tip bij de staart.

Simone werd meteen door Joe op een ‘high five’ getrakteerd en er waren inmiddels ook wat wandelaars toegesneld die bewonderend toekeken. Simone vond het helemaal te gek en had geen enkel probleem de haai vast te houden. Dit terwijl Joe eerder in deze sessie haast een pink kwijt was toen zijn haai naar hem uithaalde tijdens het onthaken. Ik was zwaar trots dat mijn vrouw zo’n mooie vis had gevangen!

Simone vond het helemaal te gek!

Ik maakte heel snel wat foto’s en we begonnen met een supersnelle onthaaksessie om dit mooie dier zo snel mogelijk terug te kunnen zetten in zijn element. Een onthaaktang is onontbeerlijk bij de visserij in deze gebieden, net zoals stalen onderlijnen trouwens. Simone zei meteen dat ze de volgende ochtend mee zou gaan, enthousiast geworden door haar vangst. Op zo’n 30 a 45 minuten lopen lag een rotsklif in zee, doel was om daar in de buurt te gaan kijken hoe de vangsten zouden zijn. Zo kwamen we daar aan met het doorbreken van de eerste zonnestralen, ideaal vismoment in mijn ogen.

Dat bleek, want al snel werd de popper aan alle kanten aangevallen door de pibulls van het rif, de jackfish. Van een afstand konden we zien dat er mensen tegen de rotswand aan lagen te slapen in slaapzakken. Inmiddels kwam ook vriend zwerfhond weer aangesneld en omdat we hem al verwachtten, hadden we extra broodjes meegebracht. Daar moest hij niks van hebben, misschien komt daar de uitdrukking ‘de honden lusten er geen brood van’ vandaan. Mijn aasvissen vielen echter beter in de smaak. De vissenkop begon hij te begraven en aan te stampen met zijn snuit, vaag…!

Dikke dril…

Een enorme aanbeet maakte een eind aan dit schouwspel, de hengel ging volledig krom en een voorlopig niet te houden run volgde. Omdat we op een duintje waren gaan zitten kon Simone mooi van boven af filmen en foto’s maken. Het werd een hele beste dril van een erg sterke vis, ook heel anders in gedrag dan voorgaande aanbeten. Een stevig gevecht volgde en met vooral geduld in de branding, kreeg ik hem op het droge. Het zal naar alle waarschijnlijk gaan om een bluefish (Pomatomus saltatrix).

... Van een bluefish.

Omdat vreemd genoeg op Boa Vista de vis heel duur schijnt te zijn in de winkel, was onze hostess dolgelukkig toen ze 2 dikke filets van me kreeg. Ik had deze in de keuken van het hotel laten fileren en ze hadden vakwerk geleverd. Natuurlijk had de baars bij aankomst bij het hotel weer het nodige bekijks getrokken en al gauw kwam er een Tjech op me af die al 4 dagen stond te klungelen met een meegebrachte telescoophengel, hij had nog niets gevangen.

Prachtige vis in een prachtige omgeving.

Hij zei dat hij een haai wilde vangen en ik hem dat moest leren, hij had ons al eerder op het strand gezien toen Joe er nog was. Zijn toon beviel me niet helemaal en Simone had er gelijk al geen goed gevoel bij. Ik zei dat ik hem nog wel op het strand zou zien in een volgende sessie. De dag erop was ik er al om 04.00 uur uit om het hele donker eens uit te testen met de popper. Op de stek aangekomen bleek dat er niet veilig gevist kon worden vanwege de torenhoge branding.

Bovendien werd ik van het strand gestuurd door twee schilpadhippies, er bleken op ons strand ‘s nachts allerlei Europeanen met hippieuiterlijk actief om te kijken waar een eventuele schilpad eieren zou begraven. Deze graven ze dan op en begraven ze weer in een soort zelfgemaakte omheiningen. Ze slapen dan tegen die rots aan zoals eerder aangegeven. Ze gaven aan dat ‘s nachts het strand niet betreden mag worden. Ach, zulke mensen moeten er ook zijn, dus maar weer teruggegaan naar de bar, waar ze me inmiddels “mister coffee” begonnen te noemen.

Topsport op de popper.

Bij zonsopgang terug naar het strand gegaan en met de popper gaf dit af en toe een mooie jackfish. Inmiddels was die Tjech er ook en kwam vragen hoe en wat, ik wees naar mijn onderlijnmontage. Dit had hij ook, alleen dan met 20 gram lood!!!???? Hij lag dus al 4 dagen in de wasmachine van de branding te rollen. Eenmaal uitgelegd dat hij zwaarder moest, begon hij te vertellen dat hij een gevangen haai mee naar het hotel wilde nemen om aan zijn vrouw te laten zien. Ik zei dat dit geen optie was en hij echt zo snel mogelijk retour moest en je hem nooit in de kieuwen mag pakken omdat ze anders snel doodgaan.

Daarnaast zou die manager van Scuba Caribe hem villen, die vond het al niks dat we haaien vingen uit angst voor sterfte. Joe en ik hadden hem eerder kunnen overtuigen dat we er zorgvuldig mee omgingen, hij was al twee keer langsgekomen afgelopen week. Even later bij een heel flauw aanbeetje bleek zich helaas een kleine murene zich aan de 6/0 circle hook te hebben vergrepen en had zichzelf in de stalen onderlijn gewurgd… Echt zonde… dat had ik liever anders gezien!

Zonde…

Plots had de Tjech beet en na enige tijd én meer geluk dan wijsheid, sleurde hij een kleine black tip het strand op. Op zijn “dooie gemakkie” trok hij het haaitje naar zijn spullen om vervolgens bij mij om een tang te vragen. Simone gaf deze aan en hij langzaam weer terug naar het in het zand spartellende haaitje. Plots kreeg ik zelf beet dus had hem verder even niet meer in de gaten. Ook bij mij bleek er een kleine haai aan te zitten en nadat Simone die het toestel al klaar had voor 2 foto’s, wilde ik snel onthaken. Wij schreeuwen tegen die Tjech om de tang, die had hij al in zijn tas gestopt…

Levensgevaarlijke golven.

Gelukkig zat hij mooi gehaakt en rende ik terug de zee in om hem terug te zetten. Er waren inmiddels ook wat Engelsen en Italianen aangeschoven. Die Tjech ging meteen op mijn plek staan en toen ik van Simone hoorde dat het haaitje wat hij gevangen had dood bij zijn spullen lag. Ik ging ik helemaal uit mijn bol. Hij zei: “I want to show my wife…!” Ik schreeuwde naar hem in meervoudig 4- en 7-letterwoorden Engels dat ik hem niet heel aardig vond en hij gewoon een foto had moeten nemen, desnoods lijn doorknippen als de haak te vast zat. Maar dit was gewoon voorbedachte rade en ik verzocht hem weg te wezen. Ook alle omstanders vonden het niet echt een heldendaad om die kleine haai om te leggen zodat je vrouw het dan gezien heeft.

Laat ze lekker met hem meegaan met vissen! Man, was ik even over de zeik! De lol was er gelijk vanaf en ik kon het niet laten om het even bij het kantoor van Scuba Caribe te melden. Er gingen gelijk 2 staff members heen. Die Tjech heb ik gelukkig met vissen niet meer gezien. Inmiddels was er met mijn molen echt niet meer te vissen, je moest de slinger er echt doorheen duwen. Hij kraakte van het zand wat waarschijnlijk overal tussen zat. Op de hotelkamer nog een poging gedaan hem schoon te maken. Dit lukte wonderwel en ik smeerde op alle bewegende delen wat vaseline. Ik had hem immers nog maar een dag nodig en dan kon hij met groot verlof de vuilnisbak in.

Kleine, maar fantastische black tip reef shark.

De laatste dag in het donker de lange tocht naar de klif gemaakt, op de hoede voor patrouillerende hippies. Met daglicht stond ik op de klif en hoewel je hier mooi achter de branding kon blijven vissen, was het eigenlijk te hoog om een eventuele hele grote vis uit het water te kunnen krijgen. Eerst met de popper vissend kon je vanaf deze hoogte mooi de aanvallen van de jackfish zien, ongelooflijk… wat zijn die snel! De aanvallen deden denken aan de barracuda’s uit Mexico.

Wederom 2 vissen bewaard voor aas en de nylonspoel erop gezet met 6 meter dikke voorslag. Daar zou ik een grotere vis dan aan op kunnen trekken. Bodemvissen zou geen optie zijn met al die kliffen en stukken rif. Daarom de grote geepdobber van stal gehaald en op die manier gaan vissen, wat prima ging! Al snel volgde er een aanbeet en de eerste haai kon omhoog getakeld worden, de hoogte boven het water was een meter of 3 op het punt waar ik stond, dit werkte dus.

Vanaf de klif.

Wat een leuke dril was dit ook weer, je kon alles goed gadeslaan in het kraakheldere en azuurblauwe water. Eenmaal opnieuw beaasd, kwam er 10 minuten later een nieuwe aanbeet en deze ging helemáál tekeer. Met het naar boven tillen bleek deze toch eigenlijk aan de te zware kant en de lijn sneed behoorlijk in mijn handen. Het lukte gelukkig uiteindelijk toch en na snel onthaken ging ook deze weer de vrijheid tegemoet. Hiermee vond ik het wel mooi geweest voor deze reis en zette de tocht richting hotel in.

Het omhoog halen ging net. We hebben genoten!

Hiermee werd het visavontuur afgesloten, ondanks het niet kunnen bootvissen met de zeer grote kans op biggame vis, heb ik aan de reishengel geweldig leuke visserij gehad. We hebben gevist op nu nog ongerepte stranden, binnen 3 jaar wordt de hele zuidkust volgebouwd met hotels… Alles is al opgekocht door een Italiaanse projectontwikkelaar. Simone en ik hebben ervan genoten en het erg leuk gehad en raden het zeker aan!

Salute!!!