Sinds een paar jaar verschenen op Total Fishing verslagen van mijn gids - en visdagen onder de titel "Weerspiegeling". Achter het schrijven van die verslagen, zet ik nu een punt, evenals achter het beroepsmatig verzorgen van vistrips.
De staart van de vis weerspiegelt als ultieme uitdaging.
Vandaar ik ik nu nog één keer terugkijk op die periode. Een periode die het laatste deel van mijn werkzaamheden als visgids beslaat. Door een hoofdstuk in het leven af te sluiten, kan er immers een nieuw hoofdstuk worden begonnen.
Als gids een gedenkwaardige dag vastleggen van vader en dochter.
Iets waar je lang over hebt nagedacht, moet ook leiden tot iets concreets. Althans zo kijk ik naar het verloop van de activiteiten in mijn leven. Je dient zaken af te ronden of los te laten om nieuwe dingen op te kunnen pakken of anders te gaan doen. Nu betreft dit mijn actieve periode als visgids, die inmiddels als weer tien jaar duurt. De afspraak om volgens afspraak ergens te zijn, ongeacht het weer en dan de benodigde uren te maken, begin ik als belastend te ervaren.
Boeken en boeken vol verhalen en foto's, het kan ook teveel worden.
Omdat ik als pensionaris alle tijd voor mezelf heb, kies ik voor meer ontspanning. Iedere dag kan ik zelf beslissen of en hoe laat ik ga . Verder kan ik onafhankelijk bepalen hoe lang ik door ga. Dit, in vergelijking met de gidsdagen, is veel rustgevender.
Jammer dat de vanger deze vis (117 cm) uit zijn handen liet glippen, maar zijn hoofd op mijn lijf, dat werd niet geaccepteerd.
Hetgeen ik aan contacten heb opgebouwd, zal nog wel geruime tijd in stand blijven en ik verwacht dat er gasten zijn die nog wel eens mee willen. Ik doe het dan niet meer beroepsmatig. Ik kijk dan wat er mogelijk is en blijf in contact met de buitenwereld, om het maar zo te zeggen. Sociale contacten zijn naast de natuur en het spelletje (vissen) immers essentiële aspecten van het leven.
Huub vond onze visdagen "geweldig", vernam ik na zijn overlijden.
Dat het gidsen me met meerdere gasten echt in contact bracht, werd me duidelijk bij het overlijden en enkele van hen. Mij werd daarbij een paar keer heel erg duidelijk hoe belangrijk die visdagen voor hen waren geweest. Zij varen voor altijd mee, in de herinnering!
Bergen foto's die niet langer bewaard hoeven te worden.
Behalve achter het gidsen zelf zet ik dus ook een punt achter de verslaglegging: de "Weerspiegeling".
Het kost altijd veel tijd om de foto's te bewerken en het bijpassende verhaal te schrijven. In de achterliggende jaren zijn er zo'n 115 verslagen gepubliceerd op Total Fishing en kijk ik met tevredenheid op terug.
Dankzij Dietmar Isaiasch komt Luxemburg regelmatig op bezoek.
Het gidsen heeft me veel gebracht. Ik zeg wel eens: Ik hoef de wereld niet in, want die stapt bij mij in de boot. En altijd was er weer de spanning, zeg maar plankenkoorts; "Wat gaat het worden vandaag?" Gelukkig waren er maar heel weinig dagen dat er niets werd gevangen. De dagen met gasten was dit ongeveer 1x per jaar. De dagen dat ik als enige wel ving, heb ik nooit bevredigend gevonden.
De hitte maakt soms dat je onder water moet kijken of ze er nog wel zijn.
Dit gebeurde natuurlijk wel af en toe. Dan kon je in ieder geval aantonen dat er wel iets mogelijk was. Zeker met beginnende verticaalvissers, gebeurde dit wel. Zo ging het helaas ook nog een paar dagen geleden. Het was erg taai en daarvan kregen we de bevestiging van andere boten en mensen op de oever. Mij lukte het om nog drie mooie snoekbaarzen in de boot te krijgen, maar in mijn beleving stelde ik mijn gasten teleur.
Ook ervaren vissers lukt het niet altijd.
Dat zelfs ervaren vissers soms niets kunnen vangen, daarvan kregen we de laatste visdag van dit jaar nog een keer de bevestiging. Op de valreep regelden we nog een afspraak en tankte ik de auto en de boot af, voordat Jöran en Ann-Christin arriveerden. Het werd een gezellige dag, waarbij bovendien een verjaardag te vieren was. Het was echter verbazingwekkend waarom Jöran helemaal niets cadeau kreeg bij het vissen, Ann-Christin één "aanhanger", en ik kreeg vijf kansen om te vangen, waarvan er drie werden verzilverd. Andersom hebben we ook wel meegemaakt en zo blijft het vissen een uitdaging.
Kort voordat Henk zijn boot in mijn handen liet overgaan.
Ik had al heel veel ervaring opgedaan met het vissen, alvorens een start te durven maken met het gidsen. Je vraagt je af of je voldoende hebt te bieden en gaandeweg krijg je meer zelfvertrouwen. Toch is iedere visdag weer anders en dit is één van de redenen dat ik nooit vangstgarantie heb gegeven. Vissen biedt je mijns inziens nooit garanties en ik heb vrijwel altijd plankenkoorts omdat je het niet in de hand hebt.
Het is niet altijd roofvis dat aan de haak blijft hangen
Bovendien ben je als éénpitter je eigen product. Je kunt het alleen maar op jouw manier doen. Daarin had ik al ervaring opgedaan als personal (mental) coach. Dit maakte het opstarten van het gidsen makkelijker. In eerste instantie meende ik allerlei disciplines aan te moeten bieden, maar al heel snel werd duidelijk dat specialisatie noodzakelijk was. Het lag voor de hand, gidsen met de boot, vissend op roofvis.
Euforie als het onverwachte zich aandient.
Honderden dagen heb ik zo doorgebracht en daarbij prachtige vissen mogen vangen. Natuurlijk waren er ook die andere dagen. Een vader die na een teleurstellende trip opperde dat gidsen het variabele beloningssysteem zouden moeten hanteren, heb ik laten weten dat mijn ervaringen met dergelijke beloningssystemen absoluut niet positief zijn en dat de natuur zich niet laat programmeren. Hij was werkzaam in de ict-branche!
Ook Eduard vaart nu voor eeuwig mee, in de herinnering.
Dergelijke ervaringen kan ik makkelijk op één hand tellen en die vergeet je immers ook het liefst. Daartegenover staan de dagen dat gasten lyrisch zijn, zoals Dave dit jaar aangaf. "His best fishing day ever" en "Johan is the best fishingguide in the Netherlands". Fijn dat gasten zo'n beleving zo euforisch ervaren en zeker als ze iemand ten deel vallen die zich in het leven door vele (fysieke) problemen beperkt ziet.
Hilarische momenten waren er ook meer dan genoeg.
Zo zijn er nog talloze verhalen op te lepelen. Deze ga ik hier niet herhalen, want de verslagen op Fishing Guide Johan vertellen het complete verhaal. Een mooie herinnering vind ik persoonlijk mijn recente bijdrage aan Fisk24, in een serie waarin meerdere gidsen in beeld worden gebracht. Het laat mijns inziens goed zien wie ik ben en waar ik voor sta.
Prachtige ontmoetingen in de natuur, schitterend.
Tenslotte spreek ik de hoop uit dat de mensheid de natuur nog kan redden. Of de mensen nog bij machte zijn de huidige koers bij te stellen is voor mij de grote vraag. Een groeiende wereldbevolking waarvoor geld, macht en vaccinaties het voortbestaan in zo'n belangrijke mate bepalen, lijkt niet hoopgevend. Daarom probeer ik mijn steentje bij te dragen aan de redding en geniet bewust van hetgeen zich, zeker op het water, aan mij openbaart.
Om nooit te vergeten, zo'n unieke vangst.
Ik wens een ieder nog heel veel inspiratie en plezier in de beleving van de natuur en in het bijzonder bij het vissen.
Nog lang niet uitgevist.
Johan Caneel, voormalig Visgids Johan