Ardennen Days (Deel 3)
Zondag 30 augustus
Door Sijmen Majoor
Als ik opsta is het al heerlijk buiten. De zon komt net door en zet het dal in een heldere gloed. Dit belooft een mooie dag te worden. Het water is flink gezakt en veel helderder geworden. Beide hengels gaan op hun vertrouwde plek en ik hoef niet lang op een aanbeet te wachten.
Ik krijg een snoeiharde aanbeet waardoor de but van de hengel helemaal los komt van de grond. Ik grijp de hengel en voel de vis wegschieten. Dwars door de strak afgestelde slip snelt de vis richting de stuw. Ik voel de lijn weer langs een obstakel schieten maar gelukkig blijft alles heel.
Door mijn hengel strak naar beneden te houden kan ik de vis keren en krijg ik hem in rustig water. Hier kan de barbeel zich moe zwemmen.
Na nog een paar woeste pogingen glijdt de barbeel in het net. Wat zijn die beesten sterk, niet normaal. De haak zit keurig voor in de bek. Na het onthaken kan de barbeel zijn weg vervolgen. Als ik haar loslaat schieten er twee ijsvogeltjes rakelings langs me heen. Kicken dit!
Stromend water trekt zoveel leven aan. Heel veel vogels, bevers, ratten en zelfs ringslangen kun je hier aantreffen. En als je veel geluk hebt kan het zo zijn dat je oog in oog staat met het grote wild dat hier veel voorkomt.
Snel werp ik opnieuw in en opnieuw hoef ik niet lang te wachten op een aanbeet. Weer rammelt de hengel in de steun. Dit keer komt er weer een forel de bovenwaterwereld van dichtbij bekijken. Niet normaal hoe ze zich op de mais storten.
Na een spectaculair gevecht waarin de forel meerdere malen uit het water springt kan ik gelukkig ook deze vis scheppen. Wat een beauty! Schitterende kleuren en totaal gebouwd om te leven in de felle stroming.Freek is inmiddels wakker en komt polshoogte nemen. Snel even een foto maken en dan weer terug het water in. Wat zijn ze sterk!
Ze hebben minder gewicht dan een barbeel, maar dat maken ze goed door hun vinnigheid. Wat een leven in de rivier. Echt te gek! Na nog een aantal vissen te hebben gevangen, ga ik terug naar het huisje.
Tijd voor een ontbijt. Dat is ook geen straf zo in het zonnetje. Deze middag gaan we lekker het bos verkennen. Op zoek naar de herten en zwijnen. Heerlijk zo’n bos, geen paden, geen mensen alleen maar rust. We volgen het beekje dat in het bos loopt stroomopwaarts.
Wat een diversiteit aan planten langs de beek! Veel varens en kruidachtigen gemend met wilde framboos en braam. Het is een behoorlijk steile klim maar het uitzicht is het zeker waard. In de verte horen we koeien die op de zomerweiden aan het grazen zijn. Op de weg terug lopen we langs de rivier die 20 meter lager stroomt. Prachtig dit!
Na het avondeten is het weer vistijd. Nog lekker een kroes koffie maken en dan op naar het water. We hebben onze spullen grotendeels aan de stek laten staan. Hier komt toch niemand. Wat een luxe. Het is warm en de lucht is heel vochtig.
Vanuit de tuin schiet ik kleine hoeveelheden pellets en gebroken boillies het water in. Zo kunnen de vissen al wat aan ons aas wennen.
Op de stek aangekomen controleer ik de lijnen. Door de ruige bodem hebben ze aardig te lijden. Je voelt de rafels als je de onderlijn door je vingers laat glijden.
Ook de haakpunt kan erg bot worden. Omdat we haken gebruiken met een naar binnen gebogen haakpunt valt het wel mee, maar toch is het goed om ze te controleren.
Ook vanavond zien we snel de eerste tekenen van vis. Onze hengeltoppen staan nauwelijks stil. Al snel wordt de top van de boillie hengel krom getrokken. Als ik de hengel oppak, merk ik meteen dat het menens is. De vis spurt met een rotgang naar de stuw. Weer recht op het rotsblok af.
Met alle macht probeer ik de vis mijn wil op te leggen. De hengel buigt ver door en ik hoor de lijn fluiten. Dit gaat echt tot het uiterst! Net voor het rotsblok keert de vis toch om en komt richting de diepe put voor de stuw. Gelukkig maar.
Hier dril ik hem rustig uit en kan ik hem scheppen. In het net ligt een prachtig gekleurde barbeel. Gouden schubben met een groene gloed. Deze vis is in topconditie en ziet er perfect uit. Het meetlint geeft 70 centimeter aan. Een nieuw PR in de Ardennen, Whow!
Snel voorzie ik mijn haak weer van aas en gooi de montage weer op zijn plek. Lang duurt het niet voor de top weer heen en weer knalt. Hangen! Geen barbeel dit keer, dat voel je meteen. Vlak bij de kant laat de vis zich voor de eerste keer zien.
De grote witte bek en zwarte staartvin maken duidelijk dat dit weer een kopvoorn is. Te gek! Snel een paar plaatjes schieten van deze prachtige vis en dan weer terug in zijn element. Wat blijven het toch schitterende beesten.
De vis zit goed op de stek en we vangen veel vis. Nadat we vijfde barbeel van de avond te hebben geland krijg ik plots ook beet op mijn andere hengel. Na een kort maar hevig gevecht kan ik ook deze barbeel veilig landen. Wat is dit voor plek? Twee barbelen in mijn net, een Brace zoals ze dat in Engeland zeggen. Dit is echt heel bijzonder.
Na deze vangst is het me genoeg geweest. Ik voel me al de hele dag niet zo best. Het zweet breekt me uit en ga mijn bed in. Jammer… er had nog veel meer ingezeten vanavond. Dat je het ervan moet nemen als alles meezit blijkt wel de volgende ochtend…..
ADVERTENTIE
ANDEREN LAZEN OOK
